Beren op de weg ~ Gijs van Middelkoop

► door: A.IJ. van den Berg

Bij het derde boek dit jaar van Gijs van Middelkoop pas werd me duidelijk waarom ook die volgende titel weer gelezen is. Want de toon van zijn humor heeft weleens iets van die andere reiziger op de fiets, Bob den Uyl, zo viel ineens op. Met dat zo tergend traag uitserveren van een observatie dat die alleen daardoor al grappig worden kan.

En toevallig is Bob den Uyl een literaire held van mij. Alleen is hij ook al een heel tijdje een dode held, waardoor ik nooit meer een nieuwe tekst van hem te lezen zal krijgen.

Zelfs de echo’s van Den Uyl, met alle vervorming en inbeelding van dien, wil ik dus blijkbaar nog graag horen.

Interesseerde me overigens aan Beren op de weg ook de reisbestemming wel van Gijs van Middelkoop en zijn Aimée. Al is van een fietstrip door onder meer de Rocky Mountains bij voorbaat duidelijk dat geen auteur de taal zal bezitten om te beschrijven hoe het ís om in die landschappen daar te rijden.

Dat komt in Ultra-HD op een scherm al niet over.

Zelfs niet eens in een auto.

De gebruikelijke opmerking over boeken die een fietsreis beschrijven, is daarom opnieuw dat het daarin vrijwel nooit gaat om het onderweg zijn. De schrijvers staan altijd vooral stil bij momenten dat hun fiets ook stilstaat. En in Beren op de weg wordt inderdaad uitgebreid beschrijven hoe een grizzly verderop het de fietsers een tijd onmogelijk maakt om verder te rijden.

Nu overkomt mij iets vergelijkbaars ook weleens gewoon in Nederland, waar er fietsroutes zijn door gebieden waar ze Hitler-koeien en -stieren hebben rondlopen, met van die lange puntige hoorns, die nog vervelend lang op het fietspad kunnen staan. Zo’n losse anekdote over zo’n grizzly zei me daarmee het meeste niet.

Maar Beren op de weg biedt ook echte avonturen, van het soort dat je dicht bij huis niet mee zult maken. De eerste reis van Gijs en Aimée strandt in een hittegolf. En bij de tweede reis in het boek, een jaar later, als ze behoorlijk getraind hebben om in de bergen van Colorado te gaan fietsen, gaat het meteen al mis.

Door de lange vliegreis zijn er bloedstolsels in het been ontstaan van Aimée, die in haar lichaam gaan zwerven, en een longembolie veroorzaken. Een aandoening waar mensen aan kunnen sterven.

Dus werd die reis noodgedwongen een autovakantie met fietstochtjes daarin. Waarbij ze dan toch ook met de zondvloed van 2011 te maken krijgen, die vrijwel alle wegen blokkeert naar het vakantiedorp waar ze dan zijn. De enige uitweg leidt over een hoge pas, waar het in elk geval enorm mistig is, en het stevig zou kunnen sneeuwen.

En als er na afloop van dat al toch het idee overheerst een luchtig boek te hebben gelezen, dan is dit een grote kwaliteit geweest van de schrijver.