Under Milk Wood ~ Dylan Thomas
Grappig is dat ik nu weet dat mijn eigen reactie, als jongetje, op dit stemmenspel precies dezelfde was als die van het publiek in New York dat de premiere ervan meemaakte. Wat viel er te verwachten van een spel over een klein dorp in Wales? Thomas was zo’n modernistische dichter. Kon het werkelijk zijn dat hij een grappig stuk geschreven had?
Mocht ik lachen om de postbode die precies weet wat er in de brieven staat die hij bezorgt? Ja toch zeker.
Of omdat ik meteen doorhad wat er stond als je de plaatsnaam van het dorpje Llareggub andersom las?
Voor het eerst dit jaar hoorde ik een tekst meer dan ik die las. Dat kan omdat er elf cd’s online staan waarop Dylan Thomas spreekt. Eén daarvan bevat een werkopname uit 1953 van een uitvoering van Under Milk Wood, waaraan de dichter zelf meedeed.
Laatst linkte Pom naar deze cd’s van Thomas, die hier via Salon te downloaden zijn [click die link pas aan, na in een ander browservenster een premium dagkaart voor het tijdschrift te hebben gekregen, anders volgt een foutmelding].
Het boek was daarom ditmaal niet meer dan de bijbehorende partituur.
Er staan meer uitvoeringen van dit stemmenspel online. Op die website is bovendien zo’n beetje alles te vinden wat met de ontstaansgeschiedenis van dit werk te maken heeft. De hele tekst staat er trouwens ook.
Interessant vond ik de opmerking ergens dat Thomas het ooit in gedachten had om een Welshe tegenhanger te schrijven van Joyce’s Ulysses. Dat nu, is Under Milk Wood zeker niet geworden. En luisteren, was me tegelijkertijd ook herinneren wie ik was voor de ontdekking dat hoge kunst ook gewoon grappig kon zijn, als het meezat.
RSS feeds