Hoe een klein rotgodje God vermoordde ~ Guus Kuijer

Het zoveelste boek alweer dit jaar met God in de titel op mijn boeklog. Alsof ik het erom zou doen.

Maar goed, de beleving van religie is op dit moment natuurlijk wel een actueel onderwerp. Nu die ene overgebleven wereldmacht met de hulp van hun God duizenden mijlen verderop op kruistocht is gegaan in het Midden-Oosten, en weer anderen bereid zichzelf op te blazen met liefst veel slachtoffers erbij om in hun hemel te komen. Om maar eens twee zaken te noemen.

Ik vraag me nog altijd af of die sukkel van een Balkenende door religieuze prietpraat van Bush heeft toegestemd in deelname van Nederland aan die kansloze oorlog in Irak. Er even van afgezien dat mede-christen De Hoop Scheffer natuurlijk ook in mooi baantje geparkeerd werd.

Kuijer is in dit boek ook prettig oneerbiedig over de domheid die met georganiseerde religie samenhangt. Hij maakt een helder onderscheid tussen geloven en dat geloven misbruiken om anderen te kunnen manipuleren, daarbij de onparlementaire taal niet schuwend.

Verder heeft hij zowel Bijbel als Koran goed gelezen, en gebruikt hij de kennis die hij zelf over het schrijven heeft opgedaan om uit te leggen waarom sommige passages daarin waarschijnlijk geschreven zijn zoals ze zijn geschreven. Daarmee lukt het hem goed inconsequenties in de teksten te verklaren.

Tegelijkertijd maakt die exegese het boek wat onevenwichtig, omdat voor mij daardoor de structuur onduidelijk wordt. Na een heel sterke start in de openingshoofdstukken zakt dit boek in tempo nogal weg.