Asterix: De broedertwist ~ A. Uderzo
Het zou best mogelijk zijn om er een intellectueel klinkend excuus voor te verzinnen. Maar ik had deze week gewoon zin om doelloos wat stripalbums door te bladeren. Het is vrij toevallig dat ik daarvoor alleen de boeken koos die Albert Uderzo maakte sinds de dood van René Goscinny, in 1977.
Ik herlas zeven van de acht, die verschenen in het tijdsbestek van 1980 tot enige jaren terug. De achtste was me echt te slecht.
In 1980 was ik zelf twaalf, werd ik dertien, en was ik een kritiekloos bewonderaar van de hele Asterix-reeks. Thans heb ik te veel gelezen en gezien om me niet heel makkelijk te ergeren aan cliché’s of al te grote onwaarschijnlijkheden. Dat Uderzo de reeks heeft voortgezet na de dood van zijn scenarist heeft in mijn herinnering een reeks bloedeloze albums opgeleverd.
Herlezing laat me dus weer kennismaken met boeken die ik indertijd vaak alleen maar verveeld heb doorgebladerd. Enfin.
Asterix: de broedertwist uit 1980 biedt een mengeling van het Romeo en Julia-thema gecombineerd met een wereldvreemde versie van het Berlijnse muur-verhaal. Al is die muur in dit verhaal dan een kloof tussen beide kanten van het dorp. In strips en verhalen kan tenslotte alles, en de overeenkomst met de werkelijkheid hoeft nu ook weer niet totaal te zijn.
En belangrijke rol is ook in dit verhaal weer weggelegd voor de toverdrank van de onoverwinnelijke Galliërs. Die laat zich slecht combineren met andere drankjes van druïde Panoramix, zo blijkt als de Romeinen van beide drinken.
Ik vind toverdrankjes en magische krachten vervelend als oplossingen om een verhaal te vertellen, zo blijkt weer eens. Helemaal als de plotontwikkeling er in zo’n extreme mate vanaf hangt.
Deze viel niet mee bij herlezing, al stonden er nog wel een paar redelijke grappen in.
RSS feeds