Notulen ~ Herman Franke
Franke’s bundel met korte observaties deed me nogal denken aan een hier eerder besproken boek. Dat van Theodor Holman namelijk, Prinsessen en Smeerlappen.
Het voornaamste verschil tussen beide boeken is dat Holman’s verhalen eerst in de krant verschenen, zodat ze allemaal ongeveer hetzelfde aantal woorden hebben. Franke permitteert zich een grotere diversiteit aan lengte, al is geen van zijn verhalen langer dan een doorsnee krantencolumn.
De belangrijkste overeenkomst is dat beide boeken schrijfoefeningen lijken te bevatten. Zowel Franke als Holman hanteren een recept. Men neme een man en een vrouw, en kijkt wat er op een gegeven moment tussen hen beide gebeurt. De enige begrenzing daarbij is de fantasie van de schrijver.
Beide auteurs hebben talent voor dit genre. Franke is soms wel wat meer geneigd om literair te schrijven, maar ook weer niet zo dat dit vreselijk stoort.
En een verdere overeenkomst is dat boekjes als deze nogal vermoeiend zijn. Steeds begint er iets nieuws. De hele tijd weer. Waardoor de perfect gelukte stukjes fel om aandacht concurreren met de wat minder geslaagde.
Lezen in dit boek is als kijken naar een in scherven gevallen spiegel. Ik zie er wel iets in, maar voel toch vooral verlangen naar een wat completer beeld.
RSS feeds