My House is on Fire ~ Ariel Dorfman

Dorfman schrijft op een manier die de analytische lezer in mij erg blij maakt. De verhalen in een bundel als deze kloppen. Bovendien zijn ze behoorlijk geladen, meestal door de indirecte verwijzingen dat de personages in een totalitaire staat leven.

Dit maakte het lezen van My House is on Fire een genoegen, al is dat genoegen vooral intellectueel. Om éen of andere reden blijft er afstand tussen mij en de personages die Dorfman opvoert. Juist omdat hij óver hen schrijft, en niet dóor hen schrijft.

Meest geslaagd in deze bundel was voor mij daarom het verhaal ‘The Reader’. Omdat ik voor de verandering wel de ontwikkeling in het belangrijkste personage mee mocht maken.

‘The Reader’ gaat over een adviseur van een uitgeverij.

Weliswaar is in het land van die uitgeverij de censuur vooraf inmiddels afgeschaft, censuur achteraf is wel degelijk mogelijk. Dit maakt het publiceren van elk boek een halszaak. Iedere verwijzing of metafoor die kritiek op het regime kan inhouden, leidt tot een verbod, en arrestaties, en meer. Maar de hoofdpersoon van dit verhaal is goed in zijn werk; hij weet doorgaans met pauselijke onfeilbaarheid te oordelen over wat kan, en wat niet. Toch is hij niet blind een dienaar van het regime.

Dan moet hij een roman goedkeuren voor uitgave die over hemzelf lijkt te gaan.