Utopie ~ Luuk van Middelaar e.a.

Architectuur gaat opvallend vaak samen met uitgesproken motivaties over waarom gebouwd moet worden zoals er gebouwd gaat worden. Dat is een branche die ik wat beter ken, de wegen- en waterbouw, wel anders. Er wordt toch maar zelden een dijk verhoogd met als reden dat de nieuwe mens zich dan nog beter zal kunnen ontplooien.

Misschien is dit omdat viaducten en andere bouwwerken van zichzelf al kunstwerken heten, en dit niet nog eens hoeven te worden.

Dit jaarboek van het NIOD heeft als thema utopieën; en mede daarom staan er nogal wat beschouwingen over architecten in. Niet toevallig waren deze lieden vaak in dienst van overheden met een dictatoriale macht. Die hoeft zich nu eenmaal wat minder van het individu aan te trekken om de mensheid als geheel beter te maken. Groots bouwen gaat nu eenmaal niet samen met petieterige gedachten, en bijbehorend klein leed.

Als deze bundel dus éen ding is, dan wel een aanklacht tegen de beoefenaren van éen enkele beroepsgroep, hun vaak zo dubieuze praatjes, en hun rechtlijnige denken.

Als boek heeft dit het bezwaar van zovele bundels, dat het niveau nogal eens wisselt, er wat overlap is, en dat niet elk auteur even boeiend schrijft.

De bundel zette mij ook eerder aan om nog eens bij Lewis Mumford na te lezen wat die ook alweer geschreven heeft over de utopische ideeën achter de bouw en de stadsinrichting, dan tot een enthousiast noteren van de namen van de diverse auteurs.