Avonturen in besturen ~ Bert Vuijsje

Het is volgens mij precies zoals John Jansen van Galen signaleert in de inleiding van deze bundel interviews. Nederlandse politici zijn vaak meer bestuurder dan politicus. Tenminste, als het om de mensen gaat die macht hebben kunnen uitoefenen. Technocraten zijn het. Procesmanagers. Nimmer bevlogen, en nooit in staat om zichzelf even met een glimlach te relativeren.

Vandaar, denk ik dus, dat zo weinigen een antwoord paraat hadden op Pim Fortuyn. Het politieke systeem selecteert alle speelsheid uit, en laat vooral hen carrière maken die blind de regentenmores onderschrijven.

Want, ook dit boek gaat zijdelings toch weer over Pim Fortuyn — zoals vrijwel alle uitgaven over politiek deze eeuw verschenen — zelfs al komen er alleen anderen aan het woord, en hebben deze oud-politici het vooral over momenten in hun eigen loopbaan.

Lubbers licht zijn ideeën toe over de plaatsing van de kruisraketten indertijd, en maakt zichzelf tot eenzame held in dat verhaal. Wiegel praat over het omgaan met de media. Ruding heeft het over bezuinigen. Bomhoff over het stigma dat kleeft aan het lidmaatschap van de Lijst Pim Fortuyn (LPF).

Burgemeesters komen langs, die orde op zaken moesten stellen, of die zelf een zaak werden waarin orde werd aangebracht.

Alle dertig interviews in deze bundel verschenen eerder het tijdschrift Binnenlands bestuur. In vorm en aanpak zijn ze alleen al uniek omdat erin teruggekeken wordt, en de interviewer niet de bedoeling had om een scoop te scoren; maar gewoon geïnformeerd wilde worden. Vuijsje doet dit erg goed. Al scheelt het waarschijnlijk veel dat zijn gesprekspartners zich niet gekneveld wisten door al te actuele belangen in de eigen partij.