When You Are Engulfed in Flames ~ David Sedaris
Sedaris werd even terug stevig aangevallen op de waarachtigheid van zijn boeken. Want, weliswaar lees ik When You Are Engulfed in Flames als een bundel verhalen, volgens de auteur zijn het wel degelijk essays. En sommige critici maken er daarom een punt van dat hij al deze autobiografische stukken simpelweg niet zo beleefd kan hebben als er staat.
Tja. Kies je oorlogen met zorg, zou ik zeggen.
De grote kracht van David Sedaris is inmiddels ook zijn grootste zwakte. Dat hij, vaak met zijn vriend Hugh, het middelpunt is geworden van elk verhaal, legt als vanzelf enorme beperkingen op aan de schrijver. Op een gegeven moment raken de gebeurtenissen uit een leven om leuk over te vertellen wel zo’n beetje uitgeput.
Nogal wat verhalen in dit boek zijn ook gewijd aan vrij minieme ervaringen. Zo schreef Sedaris twee verschillende stukken met vergelijkbare anekdotes over een vliegreis met een vervelende medepassagier.
Eén verhaal gaat over een dag waarop het water even werd afgesloten, en Sedaris toch koffie zetten moet.
Hoogtepunt in deze bundel is daarom zonder meer ‘The Smoking Section’, omdat daarin meer dan éen onderwerp speelt. Sedaris stopte met roken, met alle problemen van dien, maar combineerde dit met de afleidingsmanoeuvre om een tijd naar Japan te gaan; waar hij onder meer taallessen nam.
Het zijn ook deze ruim tachtig dagboekachtige pagina’s die deze bundel nog enigszins memorabel maken. Voor de rest woog nogal zwaar mee dat de auteur me sympathiek is door zijn eerdere werk. Hij heeft een groot krediet. En dit boek laat verder zo weinig na, dat dit krediet ook nog wel even zal blijven bestaan.
RSS feeds