New Oxford Book of Literary Anecdotes ~ John Gross (ed.)

► door: A.IJ. van den Berg

Het ene boek met literaire anekdotes is het andere niet. En gelukkig ook maar. Daardoor kunnen zelfs bekende verhalen nogmaals verteld worden.

Zo bestaat er een enorm verschil in toon tussen The New Oxford Book of Literary Anecdotes en American Literary Anecdotes. In het laatstgenoemde boek vertelt de samensteller telkens de anekdotes vlotjesweg in eigen woorden na. Terwijl John Gross in zijn New Oxford Book daarentegen steeds letterlijke citaten van anderen opnam. En die waren niet altijd beknopt geformuleerd. Die maakten bovendien dat er bij elke nieuwe passage weer geschakeld moet worden; want er kwam weer iemand anders aan het woord, met een eigen stem, en een eigen tempo.

Weliswaar had dit boek het voordeel vaak citaten uit memoires en andere autobiografische geschriften te plukken. Dit bleek in praktijk ook een nadeel te zijn; omdat ik daar toch al opvallend veel van gelezen had.

Deze verzameling amuseerde me minder dan gedacht. Zelfs al begint het boek bij Chaucer [1341 – 1400] en mag enige drang tot compleetheid de samensteller dus niet worden ontzegd. Ik kon er telkens slechts een paar pagina’s per keer in lezen, voor het me vermoeide. Daardoor was de inspanning om het boek uit te lezen groter dan de ontspanning die het bracht.

Het meeste nut had dit boek als het me wees op titels van autobiografieën en memoires die ik nog niet kende; of wel van titel kende, maar nog altijd niet gelezen had. Dat is heel nuttige informatie, alleen niet de eerste reden waarom ik dit boek ter hand nam.

Eén zo’n nuttige verwijzing was die naar Kingsley Amis’ Memoirs. Omdat ik onderstaande anekdote over de adviezen van Roald Dahl aan Amis weliswaar kende. Maar omdat de details deze vertelling toch zo verrijkten:

He was shaking his head again. ‘What you want to do,’ he said, ‘is write a children’s book. That’s where the money is today, believe me.’ (‘Today’, as I said, was quite some time back.)
‘I wouldn’t know how to set about it .’
‘Do you know what my advance was on my last one?’ When he found I did not, in fact had no idea, he told me. It certainly sounded like a large sum.
‘I couldn’t do it,’ I told him again. ‘I don’t think I enjoyed children’s books much when I was a child myself. I’ve got no feeling for that kind of thing.’
‘Never mind, the little bastards’d swallow it.’ […] [312]