Serve It Forth ~ M.F.K. Fisher
Het eerste boek dat Mary Frances Fisher ooit publiceerde, is een opvallende verzameling aan faits divers over eten. Naast veelal historische weetjes prijken schijnbaar persoonlijke stukken in Serve It Forth, die tegenwoordig columns zouden heten. Maar recepten zijn dan weer opvallend afwezig. Daar staan er slechts enkele van in. Terloops gebracht dan nog.
Wat zo’n boek dan bijeenhoudt, is vooral toon. En ik vind de Amerikaanse schrijfster M.F.K. Fisher steeds leuker worden. Juist door de eigenheid van haar geluid, en de afstand die ze tot de lezer houdt. Haar persoonlijkheid toont zich vooral door het onpersoonlijke te laten stralen.
Dus zijn er weleens dagen dat ik haar helemaal niet lezen kan.
Punt is ook dat door alle afwisseling in de inhoud me daar vrij weinig van bij was gebleven, aan het eind van het boek gekomen. Wat een bundel als Serve it Forth enerzijds perfect maakt om met plezier te herlezen, maar mij nu toch ook met de moeilijkheid opzadelt er iets inhoudelijks over te schrijven.
Meeste indruk maakte het essay ‘On Dining Alone’, dat met een anekdote over Lucullus begint. Hij, die nu nog bekend is om de aanduiding Lucullusmaaltijden. Hij, die een geweldig gastheer was, wilde toch ook eens in afzondering eten. Waarbij hij, tot zijn grote ontzetting merkte dat zijn staf nauwelijks moeite had gedaan op de maaltijd. Terwijl dat toch juist andersom zou moeten zijn.
Slechts alleen eten levert de mogelijkheid op om alle concentratie op de maaltijd te richten. Het eten moet dan dus juist beter zijn ooit.
En dit is zo makkelijk te vergeten.
RSS feeds