Smoking Diaries vol. 2 ~ Simon Gray
Het tweede deel van Gray’s rokersdagboeken is anders dan het eerste. Zo krijgt de publicatie van de eerste Smoking Diaries aandacht in dit deel, en wordt dus ook al iets duidelijk over de ongemeen positieve ontvangst van dat werk.
Bovendien maakt de BBC een programma over dat eerste boek, waarin Gray dan enkele passages voorleest.
Ik vond dit tweede deel, misschien hierom, minder spontaan. Berekenender. De opgenomen passages zijn ook telkens korter als in het eerste deel.
Verder is dit veel meer een dagboek dan het eerste boek. Autobiografische passages over Gray’s verleden ontbreken vrijwel geheel — in vergelijking met dat eerste boek. En de paar die wel zijn opgenomen, gaan toch weer over zijn vroege jeugd.
Gray meent daarbij dat hij en zijn broers, dankzij het verblijf in Canada na de oorlog, vrij te zijn gebleven van die typisch Britse obsessie met stand. Terwijl de kritiek op zijn toneelwerk nu juist is dat dit voor een groot deel verouderd is, vanwege de tekening van de klassenmaatschappij — het werk lijdt aan de blindheid dat de vanzelfsprekendheden die een in de gegoede middenklasse opgegroeide, Oxbridge geschoolde man heeft, niet ieders vanzelfsprekendheden zijn.
Enfin, ik zal de reeks zeker uitlezen. Leesplezier bieden de boeken zeker, en dan vooral op zinsniveau. Maar helemaal hebben ze hun belofte toch nog niet gestand gedaan.
Dit tweede deel, The Year of the Jouncer, is typisch een boek zonder clou; een noodzakelijke passage op weg naar het aangekondigde einde. De elementen die het levensverhaal spannend kunnen maken, zijn in deel éen al aangedragen. En Gray sukkelt in dit boek wat door. Presenteert een toneelstuk, The Old Masters, presenteert dus de eerste Smoking Diaries, en gaat regelmatig op vakantie.
Dat was het zo wel.
RSS feeds