Kraai ~ Kader Abdolah

► door: A.IJ. van den Berg

Het gratis geschenk van de Nederlandse Boekenweek is al nooit een cadeau, maar dit jaar moest het wel heel erg zijn. Zo bezwoeren de critici me tenminste. En als die het zeiden, zou het wel tegenvallen.

Een gênant slecht boekenweekboek als Bernlef’s De pianoman was door hen namelijk nog heel welwillend besproken.

Maar, De Kraai viel mij juist wel weer mee. Niet dat ik ooit nog een ander boek van Kader Abdolah zal lezen, maar het had allemaal zo veel erger gekund.

Als actieboek van een week die bedoeld is om de omzet van de boekhandels te vergroten — mooier moeten we het initiatief niet willen maken — kan het best werken. De schrijver is redelijk geliefd in den lande. Hij had een populaire column in De Volkskrant. En hij kiest er nadrukkelijk voor zich on-Nederlands te presenteren; als een echte kunstenaar, met grote en nadrukkelijke gebaren.

Ik vind Abdolah allereerst zijn eigen pastiche, maar laat hem vooral. Hij beweegt zich in de boeksectoren die mij geen tel interesseren.

De kraai is een boek voor kinderen, uit het laatste jaar van het Basisonderwijs, zo schat ik in. Het verhaal daarin wordt verteld door een gevluchte Pers, die naar Nederland kwam — gelijk Abdolah. Deze man verliefde zich in de Nederlandse literatuur — gelijk Abdolah — en hij neemt in zijn verhaal ook vele citaten op van werken die hem hebben geïnspireerd.

Zelf is hij handelaar in koffie, op de Lauriersgracht.

Subtiel is het dus allemaal niet. Voor wie meer verlangt. Maar ik vind het inmiddels wat onnozel om nog iets van een Boekenweekgeschenk te verwachten.

Kader Abdolah, De kraai
92 pagina’s
Stichting CPNB, 2011

[x]opgenomen in het dossier:


© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden

3 commentaren

Gerbie  op 19 maart 2011 @ 11:27:07

Waarom weet je zeker dat je nooit een ander boek van hem zal lezen? Ik heb ook tegen genoeg schrijvers een aversie, gebaseerd op een idee. Maar pas als ik een boek daadwerkelijk gelezen heb, mag ik van mezelf een oordeel vellen. Ik heb tijd verspeeld door Saskia van der Vlucht, Esther Vergeer en weet ik hoe ze nog meer heten te lezen. Maar daarom kan ik nu zeggen dat het echt niets voor mij is.

Je leest zo ontzettend veel, waarom dan iemand links laten liggen zonder hem gelezen te hebben, jammer. Mag ik je de reis van de lege flessen aanraden?

Mijn blogje over dit, in mijn ogen, schitterende boek.

boeklog.info  op 19 maart 2011 @ 12:02:36

Er moet iets zijn dat me lezen aanzet. En in een wereld met miljoenen boeken die ik nog niet ken, spreekt bijvoorbeeld tegen Abdolah dat ik nooit ook maar éen column van hem heb kunnen uitlezen. Dat zet hem al op achterstand tegenover schrijvers die ik in het geheel niet ken.

Zijn boekenweekgeschenk lezen, ging dus al tegen mijn intuïtie in, bevestigde dat hij niet het meeste te bieden heeft in wat ik zoek — in de trits taal, verhaal, wijsheid. Dus maakt dit boek juist dat het nog onwaarschijnlijker wordt dat ik ooit éen van die andere uitgaven zal aanvatten.

Gertrudsdottir  op 22 maart 2011 @ 08:56:11

Kader Abdolah vertelt in al zijn boeken slechts één verhaal, en dat is het verhaal van Kader Abdolah. Dat maakt het lezen van dit Boekenweekgeschenk een overbodige excercitie. Het (fraaie) boekomslag was perfect geweest als de omslagontwerper het gephotoshopte Droste-blik had aangegrepen om er de mise-en-abîme die K.A. in zijn oeuvre toepast, mee vorm te geven.

Overigens niets dan lof voor uw jaloersmakende boekenblog, dat ik onlangs heb ontdekt.