Bicycle Book ~ Bella Bathurst

Een monografie is dit boek over fietsen niet, van de Britse Bella Bathurst. En dat is er zowel de charme van, als een beetje het gebrek.

Persoonlijke ervaringen worden afgewisseld met inleidingen in het onderwerp, plus prettige anekdotes uit de geschiedenis, en daarnaast is gesproken met mensen die op heel verschillende manieren met de fiets te maken hebben. Tegenover een gesprek met Londense taxichauffeurs, die permanent in oorlog zijn met fietsers, staat later een conversatie met fietskoeriers, voor wie het onderweg zijn een manier van leven is.

Al maken de elektronische media dat de fietskoerier nu wel een uitstervend beroep heeft.

De tragische held Graeme Obree komt aan het woord. Het harde bestaan van een kundige knecht wordt belicht, in een gesprek met profwielrenner Charly Wegelius. Een familie aan mountainbikers mag wat zeggen.

Al dat laat alleen onverlet dat Bella Bathurst allereerst een boek wilde schrijven voor gewone mensen. Die kunnen genieten van de vrijheid die de fiets hun brengt, maar er tegelijkertijd niet vreselijk fanatiek over zijn. Want, zo’n boek bestond nog niet. Wat er wel verschijnt, zijn boeken vol extreme zaken; verhandelingen over onmogelijke reizen, of pamfletten in de strijd voor een gezonder verkeersbeleid.

Bij haar bezoek aan Nederland — voor vele Britten een walhalla op fietsgebied, omdat het fietsen er geen stigma heeft — viel het Bathurst ook op dat geen boekhandel hier een speciaal plankje met fietsboeken had. Als iets normaal is, valt daar blijkbaar weinig over te zeggen. De fiets is er slechts een fiets. En zou zo het moeten zijn.

Het aardigst vond ik The Bicycle Book in de hoofdstukken met Bathurst’s persoonlijke ervaringen. Als ze op cursus gaat, om een eigen fiets in elkaar te solderen. Of als ze in India even een riksja rijdt.

De stukken met fietsgeschiedenis waren soms erg intrigerend. Bijvoorbeeld als ze ingaat op de rol van de fiets voor de emancipatie van de vrouw, eind negentiende eeuw.

En zelfs de geschiedenis van het hardfietsen bracht dan nog als nieuwtje, voor mij, dat wedstrijden met een massastart in Groot-Brittannië heel lang verboden waren. Daardoor werden er tot in de jaren vijftig alleen tijdritten georganiseerd.

Alleen leest het boek eerder als een goed geschreven weblog, waarin iemand alvast uitgewerkte aantekeningen heeft gezet, dan als een tekst waar lang over is nagedacht. De som bleek niet groter dan de delen.

En waarschijnlijk stonden er ook niet genoeg plaatjes in…

Bella Bathurst, The Bicycle Book
306 pagina’s
Harper press, 2011

[x]opgenomen in het dossier: te fietsen