Three Stories ~ J.D. Salinger
Nine Stories van J.D. Salinger hoort tot mijn eeuwige favorieten, die ik om de zoveel tijd herlezen moet. Deze verhalenbundel vind ik bijna volmaakt. Op éen verhaal na dan, dat over een lid van de familie Glass gaat — waaraan Salinger vervolgens nog twee boeken zou wijden.
Die te perfecte familie Glass liet mij vrij onaangenaam zien dat een schrijver ook te obsessief kan worden in zijn onderwerpkeuze. Waanzin lijkt hem dan te hebben aangeraakt.
Daarom vrees ik ernstig voor de kwaliteit van al de romans en verhalen die Salinger schreef nadat hij het kluizenaarschap had opgezocht, begin jaren zestig.
Tezamen met de Nine Stories boeklogde ik indertijd over 22 nooit gebundelde verhalen die Salinger in Amerikaanse tijdschriften had gepubliceerd. Om daarbij te constateren dat Nine Stories toch nooit Ten Stories had kunnen heten, of Eleven Stories.
En afgelopen week doken online plots nog weer drie nieuwe verhalen op van Salinger, die het zelfs nooit tot tijdschriftpublicatie hadden gebracht. Een liefhebber van het werk had de manuscripten gekopieerd, bij de universiteit die ze voor onderzoeksdoeleinden had aangekocht. En een roofdrukje werd ineens via eBay aangeboden.
Een gewetensvraag is daarmee of ik echt moeite had willen doen om deze verhalen te achterhalen, als niet iedereen en zijn grootmoeder daar al naar verwezen had. En dan hoop ik toch van niet.
Zo veelbelovend waren de opinies van Salinger-fans over het onbekende materiaal nu ook weer niet.
De roofdruk bevat de verhalen ‘The Ocean Full of Bowling Balls’, ‘Birthday Boy’, en ‘Paula’.
Daarvan lijken me de laatste twee vroege en onvoldragen Salingers — als ze al niet van een imitator zijn. De verhalen bevatten nogal wat dialoog, die weleens overbodig aandoet, en beide verhalen gaan over lijden. In vorm en aanpak hadden ze waarschijnlijk zo in de Amerikaanse tijdschriften van dat moment gekund, maar om de aangesneden onderwerpen dan weer niet.
‘Paula’ gaat over een vrouw die zich in haar slaapkamer opsluit, omdat ze een kind verwacht, zoals ze haar echtgenoot vertelt. Maar die begint na een jaar te twijfelen of er wel een kind is.
‘Birthday Boy’ is het onbepaaldste verhaal van de drie, omdat zo veel in het vage blijft. Over Ethel gaat het, die haar vriend Ray opzoekt in het ziekenhuis. Waarom hij daar ligt, blijft onduidelijk. Dat hij geen modelpatiënt is, komt dan wel weer goed naar voren.
‘The Ocean Full of Bowling Balls’ is om de toon de meest ‘echte’ J.D. Salinger. Komt daar bij dat een bijfiguur in dit verhaal Holden Caulfield is; hoofdpersoon van de iconische Catcher in the Rye voeg ik nu maar toe. Dit verhaal gaat over het moment dat zijn jongere broertje, die hier Kenneth heet, voor het laatst van zijn hartkwaal last heeft.
Het verhaal wordt verteld door de oudere broer van Holden, die in de Catcher zo hard verweten wordt een volwassen ‘phoney’ te zijn, omdat hij geld verdient als scriptschrijver in Hollwyood.
En er stonden zinnetjes in dit verhaal die toch weer even de magie opriepen van Salinger’s beste werk.
Tegelijk is een groot vooroordeel van mij dat schrijvers die een dood nodig hebben om een verhaal rond te maken iets te nadrukkelijk op mijn emoties spelen. Gaat het dan ook nog om de dood van een kind, dan neigt zo’n tekst al gauw helemaal naar Kitsch.
Ook dit verhaal was niet heel interessant geweest, had het over andere personages gegaan dan de mensen die al bekend waren uit een ander heilig boek. Enkel omdat de nieuwe tekst ineens iets lijkt toe te voegen aan een overbekend verhaal wordt die nu van waarde.
RSS feeds