Ik denk niet na ~ Lolle Nauta
De eerste column uit deze bundel bevat de merkwaardige bekentenis van filosoof Lolle Nauta dat hij echt niet de hele dag loopt na te denken. Neen, dat nadenken reserveert hij voor de momenten als er even moet worden gewerkt. Aan de schrijftafel.
Ik noem dit merkwaardig, omdat menig hoofdarbeider nu juist wel hele tijd nadenkt. Ook al gebeurt dat misschien onbewust. Er zijn zelfs hele theorieën over waarom zo veel mensen goede ideeën krijgen als ze op de wc zitten. Met ontspannen zijn en extra bloed naar de hersenen persen, heeft dat misschien te maken.
Ondanks de handicap dat hij alleen nadenkt aan de schrijftafel heeft Nauta het trouwens nog aardig ver gebracht als filosoof. En, zelfs in nietsigheidjes als columns nu eenmaal zijn, presenteert hij toch regelmatig ideeën of inzichten die mij intrigeerden.
De dunste boekjes zijn niet zelden het dikst.
Zo denk ik nu al even na over Nauta’s uitspraak dat er maar éen soort teksten is die helemaal, van letter tot letter, gelezen moeten worden. Want daarmee bedoelt hij de poëzie. Niet de filosofie.
Maar is de eis dan ook de reden dat poëzie maar zo weinig echte liefhebbers heeft? En wat betekent dat dan weer?
RSS feeds