Nog steeds alleen ~ Theodor Holman

Dit is vintage Holman, ook al dateert deze bundel dan uit 2003. Maar een jaar later zou alles veranderen.

Ik las dit boek mede om te kijken of dat eeuwige geouwehoer van toen werkelijk zo goed was. Holman’s columns zijn namelijk nogal merkwaardige Fremdkörper in de media waarvoor hij werkt. In toon en stijl wijken ze volkomen af van het journalees dat anderen schrijven, eromheen.

Het is zelfs zo dat ik een column op het moment van verschijnen niet zelden te flauw voor woorden vind. Maar ziet, Holman’s werk wint duidelijk bij bundeling. Verzameld maakt de toon van de ene column ontvankelijk voor de grap in de andere. Ook al gaat het er steeds over dat hij geen leuke vriendin kan krijgen.

Hoogstens is hem te verwijten te veel te schrijven. Boeken als deze zouden nog beter worden met een wat strengere selectie. Maar goed, de berg beoordeelt men doorgaans aan zijn top. En die reikt hoog hier.