Koot graaft zich autobio ~ Kees van Kooten

Eigenlijk had ik Van Kooten’s boek Veertig willen herlezen, omdat ik zo zoetjes aan ook in mijn veertigste levensjaar ben aangeland. Tijdens het mondeling Nederlands op de middelbare school werd er nogal gezeurd over de motieven in dat boek die wijzen op een naderende midlife-crisis.

Veertig bleek in mijn kast onvindbaar, maar dit boek was meer dan een schrale troost. Van Kooten heeft waarschijnlijk nooit beter geschreven, ondanks dat het boek een afstotelijke titel draagt. Een groot deel van verhalen in deze bundel bestaat namelijk uit het ontroerende portret van zijn dan pas overleden vader. Dat is zo goed omdat het zonder enig goedkoop effectbejag geschreven werd.

Daarnaast staan hier nog humoristische evergreens is als ‘Een koffer vol met poep’, en wat verwikkelingen met de toen nog kleine kinderen thuis. Want, ach ja, alles gaat voorbij, en ach, voorgoed voorbij.