My Generation ~ Thomas Verbogt

► door: A.IJ. van den Berg

Toen onlangs Pierre Beek overleed, de zanger van Hank the Knife and The Jets, zei me dat niet veel. De groep had wat hitjes gehad toen ik nog niet naar muziek luisterde. En éen van de platen wordt tot op de dag van vandaag gedraaid in het verzoekprogramma Arbeidsvitaminen. Wel herinnerde ik me meteen dat Thomas Verbogt een prachtig portret van de groep had geschreven.

Dit was niet helemaal waar.

Verbogt woonde even naast Hank the Knife, alias Henk Bruysten. Dat was de bassist van de groep, die altijd in zijn muziekstudio thuis zat, omdat hij van optredens en reizen heimwee kreeg. Rock ‘n’ roll in Nederland, het blijft wat behelpen. En deze Hank the Knife komt in twee verhalen in dit boek terug. Die overleden zanger in niet éen. Wijlen Long Tall Ernie dan weer wel, net als Herman Brood, maar ook omdat daarmee iets over Arnhem te vertellen viel. Die vreemde provinciehoofdstad van Gelderland. Vreemd althans voor wie er niet woont. En helemaal een andere wereld voor wie uit het nabijgelegen Nijmegen komt.

My Generation bevat verder erg prettig geschreven memoires over welke muziek invloed had op Verbogt. Zoals bij iedereen maakte vooral indruk wat hij hoorde tijdens zijn middelbare schooltijd. The Rolling Stones. Dylan, natuurlijk Bob Dylan. Maar nog zo veel meer. Kaz Lux.

Enerzijds zijn die verhalen verschrikkelijk herkenbaar, omdat bijna iedereen muziek heeft die ooit grote indruk maakte. En dus kent elke lezer ook de misverstanden die ontstaan als anderen dezelfde nummers om helemaal de verkeerde redenen goed vinden. Tegelijk blijven de beschouwingen bij alles mild verbaasd en dus typisch Verbogt.

Heel atypisch besluit het boek met een melancholisch verhaal over een veel recentere held. Townes Van Zandt. Thomas Verbogt gaat naar éen van diens laatste concerten, voor amper dertig man, ergens in Rotterdam. Twee maanden later is Van Zandt dood. En als dat verhaal iets zegt, danwel dat hij nooit sterft, zolang zijn muziek er nog is, en daar met zo veel ontzag over gepraat wordt.

Thomas Verbogt, My Generation
127 pagina’s
L.J. Veen, 2000

* Om het veel te zilveren kaft van het boek niet behoorlijk in te scannen was, hieronder ook een foto


[x]