Zuiderkerkhof 1 ~ Jean-Paul Franssens

► door: A.IJ. van den Berg

Ik las Zuiderkerkhof 1 al eens eerder. Ruim voor andere bundelingen van Franssens’ werk. Daardoor is me toen niet opgevallen dat sommige teksten nogal eens gerecycled zijn.

Dit boek bevat korte schetsen over Franssens’ jeugd en leven, zoals die ook, maar weer niet exclusief, zijn opgenomen in Kinderschrik. Er prijken brieven in aan H.J.A. Hofland, die staan in de bundel Over en weer. Er is ook nog enige correspondentie met A.F.Th. van der Heijden, die dan weer tot de uitgave leidde van Ik heb je nog veel te melden. Bovendien is dit allemaal werk dat eerst nog in krant of tijdschrift verscheen.

Doet dit er iets toe?

Nee, niet echt. De afwisseling van korte levensfragmenten met al die brieven maakt dit boven alles een levendig boek. Hoogstens is te zeggen, met kennis van al die andere boeken erbij, dat De Arbeiderspers weer eens een bloemlezing heeft uitgebracht als deeltje privé-domein, in plaats van een origineel werk.

Voor de verandering is dat misschien niet eens zo’n ramp. Zelfs al wordt in dit boek bijvoorbeeld niet duidelijk waarom de briefwisseling met Hofland uiteindelijk stokte.

Vooral de herinneringen van Franssens aan zijn studietijd in Duitsland, op een Kunstschool, sprankelen.

Verder valt op, in de pijnlijke wetenschap dat Franssens op zijn 65ste overleed, hoe vaak hij het over zijn leeftijd heeft; daarbij telkens de verwachting uitsprekend nog lang te zullen leven.

Maar prettig aan de boeken van Jean-Paul Franssens is bovenal zijn vertelkracht; die anekdotes van soms bijna niets desondanks tot memorabele avonturen weten te maken.