Guust 50 | Het milieu volgens Flater ~ Franquin
Zelden denk ik over mijn leeftijd na. Tot blijkt dat ik wel degelijk een jeugd heb gehad, en dat onderdeeltjes daarvan heiliger zijn dan vermoed.
De stripalbums van Guust Flater horen bij die jeugd. Net als de rare telling die deze albums kenmerkten. De serie in mijn boekenkast begint namelijk bij nummer zes. Nummer vijf bestond niet als album; dat nummer was in de jaren zestig al vergeven aan een uitgave in oblong-formaat; met slechts twee stroken van de strip op een pagina. En toen die langwerpige boekjes in groter formaat werden heruitgegeven, was er slechts materiaal voor drie nieuwe albums.
Album nummer vier stond vol met restjes.
Na de dood van de tekenaar Franquin is de hele reeks nog eens uitgegeven. Compleet hernummerd. Terwijl ook de titels van de originelen verloren gingen. Dus die boeken waren al niet de echte meer; terwijl ze hopelijk toch vele nieuwe generaties plezier hebben gebracht.
En een paar jaar terug verscheen plots een feestalbum op de markt. Guust 50. Waarin herdacht werd dat antiheld Guust Flater vijftig jaar daarvoor zijn intrede had gemaakt in het stripblad Robbedoes/Spirou. Waarbij eerst slechts de sporen van zijn voetafdrukken zichtbaar waren.
Guust 50 bevat weinig meer dan een verzameling van losse afleveringen uit de strip, waarbij iets feestelijks plaatsvindt; met taarten gerommeld wordt; of er iets met vuurwerk is. Ontstellend veel grappen wijdde Franquin aan vreemde verkeedpartijen voor een gekostumeerd bal.
En inmiddels weet ik best: natuurlijk, de uitgever heeft altijd leuk aan die oude albums verdiend. Maar niemand koopt ze nog, als er niet zo nu en aandacht op het bestaan van zo’n reeks wordt gevestigd.
Ik ben misschien wel te veel romanticus om op het woorddeel ‘handel’ te letten, als het om ‘boekhandel’ gaat. Dus kan de werkelijkheid me soms nog pijnlijk treffen.
In 2009 verscheen Het milieu volgens Flater, wat opnieuw weinig meer mag heten als een bloemlezinkje op thema. Wel staat er boven elke pagina een opmerkelijk feit uit de geschiedenis van het denken over milieu.
Franquin werd ook milieufanaat op het laatst van zijn leven. Zij het dat hij die voorkeuren nog feller heeft geuit in de sombere prenten uit Zwartkijken.
Zowaar stond er éen aflevering van de strip in dit album die ik nog niet kende [zie hieronder].
Voor de rest is het met dit soort boeken vooral hopen dat iemand geïntrigeerd wordt door de tekeningen, en dan de hele reeks wil kennen. Dat er misschien nog kinderen zijn die net zo door de uitbundige penseellijnen van Franquin tot tekenen geïnspireerd kunnen worden als ik.
Langs deze onsympathieke weg…
Franquin, Guust 50
48 pagina’s
Uitgeverij Dupuis, 2007
Franquin, Het milieu volgens Flater
Carrière van een flateraar die bezeten is van het groene gedachtengoed
48 pagina’s
Marsu, 2009
* click voor groter:
[x]opgenomen in het dossier: Le Monde's 100
RSS feeds
flowtops op 21 oktober 2010 @ 13:33:46
Weest gerust, Guust is onze held. Hij wordt nog dagelijks gelezen, door 5 en bijna 8-jarige. Goede striphelden sterven niet, maar worden doorgegeven van generatie op generatie.