Mrs Fry’s Diary ~ Mrs Stephen Fry

Edna is de toegewijde echtgenote van Stephen Fry, en de moeder van zijn diverse kinderen.

Zo luidt, in iets andere woorden, de beschijving die Mrs Stephen Fry van haarzelf geeft op Twitter. En dat was, aan het eind van de jaren ’00 van de eenentwintigste eeuw, een populair sociaal netwerk, waarop sommige leden elkaar met grote regelmaat informeerden over hun meest futiele bezigheden. Gelukkig hielden zij het daarbij kort. Een twitterbericht, ook wel tweet genaamd, telde hoogstens 140 tekens.

Eén van de meest bekende gebruikers van Twitter was lang Stephen Fry; die ook om vele andere redenen op faam kan bogen in het Verenigd Koninkrijk. Schrijver is hij, acteur, en een quizmaster die opmerkelijk genoeg de vragen begrijpt die hij stelt. Bovendien is Fry zeer aanwezig, naar het schijnt, in de Britse TV-reclame, en misschien slechts daarom nog net niet universeel geliefd. Naast al dit, is Fry van de herenliefde.

Stephen Fry heeft kortom zo’n status dat het grappig kan zijn om daar eens aan af te doen.

En de voornaamste grap van wat Mrs Stephen Fry schrijft, is dat de echtgenoot die zij kent toch echt een werkschuwe glazenwasser is. Die zes of zeven kinderen bij haar verwekte — ze kan zich niet herinneren ooit een tweeling te wereld te hebben gebracht — en die ’s avonds meestal in de pub zit, om Karaoke te zingen. [De echte Stephen Fry vindt natuurlijk van zichzelf dat hij totaal niet zingen kan; en doet dit dan ook liever niet.]

Nu gaf Mrs Stephen Fry vaak behoorlijk grappige commentaren op Twitter. Niet eens alleen over haar echtgenoot, maar ook over actuele zaken. Of als reactie op een televisieprogramma’s, op dat moment uitgezonden; een voorname functie van Twitter was namelijk om gezamenlijk TV te kijken.

Dan nog is het een risico om een boek als Mrs Fry’s Diary te bestellen. Want, hoe leuk kan een dagboek als dit zijn?

Bij het lezen bleek me dat het boek nog tamelijk goed in die grote Britse traditie te passen, van boeken waarin de hoofdpersoon zo veel minder weet dan de lezer. Diary of a Nobody is de klassieker in dat genre. Maar ook de hele reeks over Adrian Mole rust op precies dezelfde gimmick.

Enfin, dan zal dit boek niet zo’n tijdloze klassieker worden, omdat het zo voor een deel hangt op bekendheid met de eigenschappen van die ene beroemde Engelsman.

Maar waar ik toch wat voor vreesde kwam gelukkig niet uit. De beschrijving van het schaduwbestaan van Stephen Fry werd niet snel oudbakken. Edna bleek een behoorlijk asociaal gezin te hebben, wat natuurlijk deel van de satire is — Fry zal bij velen overkomen als een snob — maar op zichzelf weer voor voldoende extra humor zorgt.

In het boek ontwikkelt Stephen Fry zich tot taxichauffeur, wat dan verklaren kan waarom hij hele weekenden weg is. En zo zijn er telkens wel meer aanwijzingen dat Fry er inderdaad een schaduwbestaan op na kan houden, waarvan zijn naasten onkundig zijn.

Edna doet de vele tweets die Stephen Fry ondertussen wijdt aan zijn reizen hoofdschuddend af als fantasieën die haar man ontwikkeld heeft als compensatie voor zijn gebrek aan daadkracht.

En goed, hoewel sommige tweets online me meer overtuigd hebben van het humoristische talent van de maker(s), bracht Mrs Fry’s Diary behoorlijk wat vermaak. En dit zelfs op verschillende niveaus. Ik moest bijvoorbeeld hardop lachen om de excuses waarmee Edna’s cursus ‘creative writing’ telkens werd afgezegd: