Männer sind wie Pfirsiche ~ Harald Martenstein
Boeken leveren nieuwsgierigheid op naar andere boeken. Dat is het voornaamste principe achter hoe ik lees. Aanbevelingen van anderen online, of in druk, willen ook nog weleens iets doen. Mondelinge aanbevelingen leveren alleen iets op als ik de ander ken als een lezer. En boeken die op televisie langskomen, kunnen meestal zonder meer genegeerd worden.
Männer sind wie Pfirsiche is een grote uitzondering op dit patroon. Zonder de herhalingen van het TV-programma ‘Was liest du?’, waarin bekende Duitsers voorlezen uit favoriete verstrooiende boeken, had ik misschien zelfs nooit van de auteur Harald Martenstein gehoord. Zelfs al heeft hij elke week een column in Die Zeit; en is dit boek een bundel van een reeks columns.
Die Zeit is ook helemaal uit mijn blikveld verdwenen, sinds de jaren negentig. Terwijl ik dat toen toch een opmerkelijk goed blad vond.
Martenstein schrijft columns op een manier die in Nederland niet meer gedaan wordt. Kan het land zich nog zo prijzen zo veel stukjesschrijvers te hebben. Vroeger waagden sommige columnisten het nog om grappig te zijn. Tegenwoordig is de toon vaak nogal wat ironischer, zo niet wijsneuzig.
Tegelijk is Harald Martenstein allesbehalve ouderwets. Wat ook moeilijk anders kan, omdat hij veelal schrijft over de verwarringen van de moderne man in deze tijden. En goed, soms is hij zelf die man, en overdrijft hij de schlemieligheid die daarbij past; maar allereerst zijn toch de tijden vreemd.
Opvallend was dat veel columns zich inderdaad goed lenen om te worden voorgelezen. Alleen al omdat er dan niet vluchtig overheen gelezen wordt, krijgen de vondsten het gewicht van een vondst, en werkt het goed dat grappigheden naar het einde toe steeds net iets groter worden.
Stil gelezen vond ik Martenstein vaak net niet grappig genoeg; waarschijnlijk omdat ik te snel wil en hij dit niet toelaat. Hij biedt telkens genoeg amusement om door te willen lezen. Maar na drie vier columns per keer was die lust ook wel weer gevuld.
Einmal pro Jahr findet in Berlin die weltgrößte Rentnerdemonstration statt. Sie trägt den Titel “Berlin-Marathon”. [97]
Ich finde, wenn man einem Journalistem Eitelkeit vorwirft, ist das politisch fast so schlimm, wie wenn man einem dunkelhäutigen Menschen seine Hautfarbe vor wirft oder einem Homosexuellen die Homosexualität. [43]
Während einer Fußball-Weltmeisterschaft wird, speziell von den Männern, unaufhörlich über Fußball geredet. Zum Thema Fußball habe ich eine These. Sie lautet: Der Fußball der Frau ist der Mann. [58]
RSS feeds