Witte tijgerin 2: Perzikhuid en zijden das ~ Yann & Conrad

► door: A.IJ. van den Berg

Een groot liefhebber van vervolgverhalen ben ik niet. Zelfs al zal een boek in meerdere volumes nooit zo irritant als bijvoorbeeld een TV-serie. Aan televisie kleefde altijd de vervelende plicht op hetzelfde moment een week later opnieuw te kijken.

En het eerste verhaal van de Witte tijgerin bestaat niet eens uit twee albums, zoals wel vaker voorkomt. Uiteindelijk zijn het er vijf geworden. Die ook nog, zoals gezegd, een stijlbreuk kennen, omdat éen van de makers na het tweede boek niet meer verder wilde gaan.

Dat weet ik overigens nu pas. Achteraf. Na boek éen wilde ik toch ook boek twee lezen. En daarna moest de rest ook maar. Zelfs al vind ik dat er wel wat is aan te merken op het geheel.

Goed is alvast de keuze voor de heldin, zelfs al is het wat clichématig om haar niet alleen beeldschoon te maken, maar ook nog vrijwel onoverwinnelijk in het gevecht van vrouw-tot-man.

De aanvankelijke locatie, HongKong, en de periode waarin het verhaal zich afspeelt, zijn eveneens voortreffelijk gekozen. In tijden van verwarring kan meer dan normaal, wat de schrijvers mogelijkheden biedt. Is er bovendien een vertrouwd Brits element aanwezig, naast de zo veel raadselachtiger Chinese cultuur.

Alleen zijn de eerste twee boeken een merkwaardig mengelmoesje van elementen verder.

Aan het einde van deel éen, In geheime dienst van de Grote Roerganger, heeft Alix een atoombom gevonden, in het koetshuis van een Britse geheimagent. Die heet dan weer Francis Blake, en is een overduidelijke persiflage op een personage uit de reeks Blake & Mortimer. Zo zit hij onder de plak bij zijn moeder.

Die atoombom komt dan weer uit een Amerikaans vliegtuig, dat was neergestort. Waarmee naar de stripreeks ‘De onnoembaren’ wordt verwezen.

En iedereen wil deze bom, vanzelfsprekend, in handen hebben. Dus wordt er door verschillende partijen om geknokt, wat ik in een strip zelden boeiend vind om over te lezen.

Dan zal het toch de sfeer zijn van deze reeks verhalen die me tot doorlezen aanzette.

[wordt vervolgd]