Witte tijgerin 5: Het jaar van de feniks ~ Conrad & Wilber

► door: A.IJ. van den Berg

Dat er voortaan een vrouw meeschrijft aan de reeks is amper merkbaar. De hoeveelheid zinloos geweld lijkt zelfs nog toe te nemen. In deel vijf sterven bovendien horden aan vrouwen — zusters Witte tijgerinnen van de heldin Alix.

Ook lijkt alle humor zoek te zijn geraakt. Al kan het zijn dat ik tijdens het lezen volledig immuun ben geworden voor het primitieve soort grappen dat Conrad maakt.

Waarom dan toch doorgelezen?

Om het verhaal uit te krijgen, is éen reden.

En plaatjes kijken werkt wel, voor mij. Ondanks het licht karikaturale uiterlijk van de personages zijn de decors wel behoorlijk realistisch. Tegelijk worden de decors nauwelijks uitgewerkt — Conrad heeft als tekenaar weinig nodig om veel te suggereren.

Enfin, dan spelen vele scènes zich ’s nachts af. Of, als er in dit album naar Londen wordt gereisd, komen vooral straten in beeld die in de jaren daarvoor kapot zijn gebombardeerd. Maar deze luiheid stoort vrijwel nooit. En bovendien worden de wel uitgewerkte decors er speciaal door.

Deel 5, Het jaar van de feniks, wees me er bovendien op dat ik waarschijnlijk veel mis. Dit boek bevat in een zijlijn een matige satire op James Bond, en de acteur die tegenwoordig deze rol speelt in de films. Uit deel 1 en 2 herinner ik me een parodie op de strip Blake & Mortimer. Dus zal ik ongetwijfeld veel gemist hebben in de andere boeken. Zijn de decors en bezochte plaatsen minder toevallig dan ze misschien lijken.

Alleen spelen ook in dit album weer te veel ontwikkelingen zich buiten dit boek af. En kan ik dat niet heel bijzonder vinden.