Last Word and Other Stories ~ Graham Greene
De naam Graham Greene schijn je soms te moeten uitspreken als ‘Grim Grin’ — grimmige grijns. Al is er tegenwoordig een computerspel dat GrimGrin heet, dat dan weer helemaal niets met de schrijver van doen heeft.
En de late verhalenbundel The Last Word and Other Stories is nu typisch een boek van deze Grim Grin. Humor bevatten sommige verhalen zeker. Eentje heeft bijvoorbeeld de titel: ‘The Man Who Stole the Eiffel Tower’. Alleen neigt die humor opvallend vaak een heel eind richting sarcasme.
Het titelverhaal gaat over de laatste paus, die half dement in een klein kamertje woont; terwijl hij al bijna vergeten is wie hij ooit was.
Maar nog éen keer mag deze oude man op staatsbezoek. Bij een dictator. Een generaal. Die nog eens onderstrepen wil dat alle religie dan al enige decennia uit de wereld verdwenen is.
Sterker dan bij eerdere verhalenbundels van Greene ligt het accent in deze laatste verzameling dus op de fantasie. Hij lijkt vooral gekeken te willen hebben hoe ver een idee van hem reiken kon in een verhaal. ‘Echte mensen’ komen er slechts weinig voor in het boek. En opvallend veel van de twaalf verhalen spelen in dictaturen — waartoe ik de katholieke kerk voor het gemak ook rekenen wil.
Dus kleeft aan The Last Word and Other Stories wel dat de inhoud voor de auteur een plezier moet zijn geweest om te schrijven. Terwijl die lol voor mij bij het lezen wat uitbleef. Alleen al bevreemdend is dat deze bundel een copyright heeft uit 1991. Ware het boek veertig jaar ouder geweest, dan had me dat logischer geleken. Maar Graham Greene overleed in 1991. Wellicht is dit al een eerste postume uitgave, waarvoor gebundeld werd wat er zoal nog lag — wat dan ook weer aardig de titel van het boek zou verklaren.
RSS feeds