Geen brug te ver ~ Marcel van Roosmalen

► door: A.IJ. van den Berg

Wie een beetje bekend is met het werk van Marcel van Roosmalen, weet al zo ongeveer wat er over Arnhem kan komen te staan in een bloemlezing met materiaal over zijn geboortestad.

  • Zijn vader werkte er bij de provincie ooit. Zonder dat iemand in het gezin begreep wat hij daar dan zoal deed.
  • Zijn hoogbejaarde moeder leeft nog, en woont in Velp, iets verderop. Als woonplaats toch een degradatie.
  • Er is die oerliefde voor de plaatselijke betaald voetbalclub, Vitesse. Een liefde vooral zo oer, omdat de club nooit iets won. Tot dan ineens vorig seizoen de nationale voetbalbeker werd veroverd.
  • En, de grootste attractie, Van Roosmalen hecht nogal aan de Arnhemse humor. Die aan de zwarte kant is, omdat ze ter plaatse doorgaans meteen van het ergste uit gaan, en die tegelijk toch allereerst opvallend onnadrukkelijk en laconiek blijft.

Toch, zelfs als zulke ingrediënten vooraf bekend zijn, maakt dat bij Marcel van Roosmalen bijzonder weinig uit. Voetbal interesseert me bijvoorbeeld niet, en toch lees ik bijzonder graag hoe hij over Vitesse schrijft; omdat hij vooral dan zo tekenend is over de mensen die er daar rondliepen.

Hoofdrollen in deze bloemlezing zijn onder meer weggelegd voor persvoorlichter Esther Bal, die door Vitesse ineens ontslagen wordt, jeugdheld Theo Bos — ooit speler, later de trainer van de club — en de dan afscheid nemende speler Theo Jansen.

Aan Theo Bos wijdde Marcel van Roosmalen trouwens ook nog apart een boek. Terwijl Theo Jansen dan weer vaak de dragende speler was in zijn boeken over de voetbalclub.

En het toeval bracht Van Roosmalen dan weleens samen met zo’n Vitesse-man in de grootste plaatselijke boekhandel, om daar tezamen boeken te gaan signeren. Waarbij de aanloop nogal wat groter was dan bij evenementen waar Marcel van Roosmalen zelf de grootste attractie moest zijn. En dan is er niet alleen dat pijnlijke gegeven, ook die boekhandel gaat langzaamaan failliet.

De bundel Geen brug te ver leek me soms helaas wel een wat makkelijk samengesteld geheel. Ook columns over reisjes met de trein naar Arnhem — Van Roosmalen heeft geen rijbewijs — werden bijvoorbeeld al tekenend geacht als verhaal over die plaats. Het was blijkbaar schrapen.

Alleen blijft staan dat weinigen zo onderkoeld humoristisch schrijven als Marcel van Roosmalen. Dat het daardoor al bijna niet meer uitmaakt waarover hij het heeft.

Geen brug te ver
Het Arnhem van Marcel van Roosmalen

208 pagina’s
Meulenhoff, 2017

[x]