Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken ~ Marcel van Roosmalen
De eerste ruim zeventig pagina’s van deze bundel waren taai — maar de rest maakte me als lezer weer even blij als eerdere boeken van deze auteur hadden gedaan.
En heeft het dan zin om na te lopen wat het begin zo moeilijk te verteren maakte?
Marcel van Roosmalen ging er in die eerste columns telkens op uit. Zoals ik zo vaak wens dat meer columnisten zouden doen.
Hij deed daarbij dan telkens verslag van éen van de merkwaardige toneelstukjes die altijd overal opgevoerd worden in Nederland, en die andere mensen volkomen normaal lijken te vinden. Wat al een tweede cruciale eigenschap is, wil een column me iets doen.
Van Roosmalen ging daarbij alleen steeds cursussen af, en andere dagen die georganiseerd worden om mensen te helpen. Al wil de organisator daaraan natuurlijk dan ook verdienen.
Meer dan alleen een pakkende titel voor het boek leverden die dagen tezamen toch niet op. De herhaling aan voorspelbare zetten was waarschijnlijk te groot. Teksten waar elk op zich niets op aan te merken is, werden merkwaardig genoeg naar voor mij door ze zo bij elkaar te zetten.
Na de afdeling met cursusverslagen volgt in het boek een bundeling van columns waarin een doorgaans vroeger ooit bekende Nederlander een rol speelt. En toen was direct alles weer goed. De onvoorspelbaarheid alleen al maakte deze columns beter. Woog er misschien ook wel enige opluchting mee dat ik me niet vergist had in de kwaliteiten van de schrijver.
Volgt daarop een boekdeel met columns waarin voetbal het centrale thema is; hoewel Van Roosmalen vooral schrijft om alle gedoe daaromheen. Blijft Vitesse daarbij zijn club. Waarbij er zelfs weleens wat te vieren viel in Arnhem:
Voor de wedstrijd was er ‘een spetterend vuurwerk’. Op het veld stonden een stuk of tien kanonnen, die deden het helaas wel. Clubvogel/zeearend Hertog II – opvolger van de aan een schimmelinfectie overleden Hertog I – raakte door de knallen zo van slag dat hij maar door het Gelredome bleef vliegen. De vlucht eindigde tegen de ruiten van een van de business-boxen, waarna het beest tussen het publiek op de hoofdtribune viel. Er werd niemand geraakt. Zijn verzorger Gerard, de eenogige directeur van De Valk Roofvogels uit Lunteren, die tien minuten voor Jan Lul op het veld had staan zwaaien met een kipfilet, was snel ter plaatse om zijn beest op te rapen en weg te voeren.
Halverwege de saaie wedstrijd meldde stadionspeaker Theo van Baal vanuit het niets: “De vogel maakt het goed.”
Voor die mededeling werd geklapt.
Medewerkers van de club verklaarden later dat het glas van de business-box niet beschadigd was en dat Hertog II voor het belangrijke nacompetitieduel tegen NEC weer zou zijn gerepareerd. Zelf vond ik het wel symbolisch om het 120-jarig bestaan op deze manier te vieren. Altijd als je denkt dat de club eindelijk succesvol zal zijn, gaat er wat mis. […]
[Het 120-jarig jubileum]
Eindigt deze bundel met een reeks zonder centraal thema; waardoor ik dacht dat het boek erbij gewonnen had als alles in deze uitgave ongeordend was gebleven.
Las ik dus toch een boek waarin aan tweehonderd pagina’s veel plezier te beleven was. Zelfs al leek het er door de ordening op dat Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken een soort bijvoegsel was bij Van Roosmalen’s eerdere boeken.
Is alleen merkwaardig slecht uit te leggen wat er precies zo leuk en goed blijft aan deze auteur. Het zal de droge opeenstapeling van zijn waarneminkjes wel zijn.
Als trouwe bezoeker van de Nationale Boomfeestdag — een initiatief uit 1956 van professor J. Houtzagers — ging ik naar een kale vlakte in Cuijk. In het gebouw van boomkwekerij Ebben — een belangrijke sponsor, ze leverden de bomen — sprak ik een van de promotiedames van het evenement. Mevrouw Gemma Roelofs, een vrouw van vijftig verkleed als boom. […]
[Boomfeestdag Máxima]
RSS feeds