Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt ~ Douwe Draaisma
Het beste aan dit boek is de titel, dus wacht ik eigenlijk al een tijd tot iemand die parafraseert voor een boek over het jonge vaderschap. Of zo. Tegenvallend is niet zo zeer de inhoud, maar het simpele feit dat in het boek losse stukken gebundeld zijn, die als enige verband hebben dat ze over het geheugen gaan. Dat levert een merkwaardig mengelmoes op, van tamelijk technische artikelen afgewisseld met losse stukjes die duidelijk voor een veel breder publiek geschreven zijn.
Ook komen slechts enkele onderdelen van het geheugenonderzoek vrij uitgebreid aan de orde. Vooral een paar negentiende-eeuwse pioniers worden door Draaisma breed geëerd. Maar wat ik vervelender vind, is dat ik blijkbaar al zo veel over het hersenen, bewustzijn en geheugenwerking heb gelezen, dat de meeste informatie over de actuele stand van zaken in het onderzoek me al bekend was. Loftus, Sacks, of Wagenaar, ik las ze allemaal zelf al eens.
Dus ging ik merkwaardig genoeg ineens missen wat me al langer intrigeert, en waar het in boeken over geheugen nooit over gaat. Hoe komt het bijvoorbeeld dat we ons pijn niet kunnen herinneren, maar als een bekende pijn weer optreedt die onmiddellijk herkennen?
Of, in hoeverre hebben niet ook spieren een duidelijk geheugen, gezien het enorme tempo waarin ze weer geschikt worden voor taken die eens normaal waren, maar jaren niet zijn gedaan?
Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt is een heel goed boek, dat is makkelijk te zien. Maar ik las het te laat in mijn leven. Blijkbaar al te snel bestaan.
RSS feeds