CaMu 2004 ~ Remco Campert & Jan Mulder
Hoewel ik geen abonnee van de Volkskrant meer ben, is het wel prettig de aardigste onderdelen van die krant toch nog eens te kunnen lezen. Al speelde bij de aanschaf van deze bundel mee dat ik er van houd reeksen compleet te hebben.
Jan Mulder en Remco Campert publiceren al sinds 1996 om de beurt een column linksonder op de voorpagina van die krant. In de eerste verzamelbundels daarvan stonden de columns van Campert altijd op de even pagina’s en die van Mulder steeds rechts. En dat was ook wel prettig; het herinnerende aan dat strikte ritme in de krant. Maar nu is die zekerheid losgelaten. Omdat er bijvoorbeeld op tweede paas- en pinksterdag geen krant verschijnt, staan er dan ineens twee columns van Mulder achter elkaar in dit boek, waardoor de schrijvers van kant wisselen. Maar goed, aan hun stijl is ook wel te herkennen wie wat deed, zelfs zonder de namen erbij.
Vorig jaar kwamen beide columnisten zelf ook vrij uitgebreid in het nieuws. Mulder werd door het NOS-journaal manipulatief zo geciteerd dat het leek of hij toenmalig bondscoach Advocaat dood wilde hebben, Campert werd onwel op zijn 75ste verjaardag. Daarnaast weigerde Remco Campert om Theo van Gogh heilig te verklaren direct na de moord, wat ook nog enige ophef veroorzaakte.
Ik teken het maar even aan, tegen het grote vergeten. Al zijn deze columns wat minder direct op de actualiteit geschreven dan die van Komrij. Ook is het eerder gekeuvel wat Campert en Mulder doorgaans produceren, dan echt scherpe reactie. Maar daardoor kan hun werk nog best eens een tijd houdbaar blijven. Al zullen het waarschijnlijk de stukjes zijn die me nu ergeren, de sjablones die de schrijvers weleens inzetten bij gebrek aan inspiratie, die uiteindelijk het best overeind blijven.
Gelukkig komt het losbandige boerengeslacht Kneupma tegenwoordig niet meer langs bij Campert. Maar nu is er weer een voorspelbaar wereldvreemde marktonderzoeker Bamzaai.
Ik merkte bij het lezen van deze bundel dat voorheen ook meespeelde wat mijn eerste reactie op de column was geweest bij het lezen in de dagkrant. Achteraf de verzamelde jaargang doornemen, was steeds lezen en herinneren aan de eerste keer lezen tegelijk. En dat kon nu niet, wat scheelde in het vermaak.
Ditmaal ging het dus alleen om de zinnetjes, waarin Campert zoals gewoonlijk voor mij interessanter was als Mulder. Helemaal perfecte columns zag ik deze keer niet.
RSS feeds