CaMu 1998 ~ Remco Campert & Jan Mulder
Wat gebeurde in 1998 dat nu nog de moeite van het herinneren waard is?
Clinton goochelde met sigaren, en een stagiaire. Moest zich daarover verdedigen, om niet te worden afgezet als president van de VS. Balkenende deed voor eerst van zich spreken, als woordvoerder financiën in de Tweede Kamer. Al was dit alleen om zijn naam, die voor Jan Mulder op een straatnaam in Oude Pekela leek.
Dus heeft zo’n carrière slechts twaalf jaar geduurd — Balkenende is enkele weken terug uitgewuifd. Wie de namen van politici gebruikt in zijn artikelen, is na een decennium verouderd.
Er werd om een wereldkampioenschap gevoetbald. De Olympische Winterspelen vonden plaats in Nagano, en er werd geruzied om een ribbelstrip op de schaatspakken.
En er waren verkiezingen die een tweede kabinet met PvdA en VVD opleverde.
Maar heel memorabel was het verder allemaal niet, wat verder dat jaar gebeurde. Afgaande tenminste op wat Remco Campert en Jan Mulder er over schreven in hun column, linksonder op de voorkant van De Volkskrant.
Dat gaf ze veel ruimte om de eigen stokpaardjes te berijden.
Dat gaf ze ook veel gelegenheid om tijdloze columns te schrijven.
En goed, dan waardeer ik Campert’s pogingen op de korte baan nog altijd wat hoger dan de inspanningen van Jan Mulder. Maar dan gaf zelfs Mulder’s werk me zo af en toe plezier. Al was dit dan misschien omdat ik zijn toon inmiddels beter ken, van de televisie, en dus ook de columns in diens stem kan horen.
Er zit ook nogal een verschil in om te denken dat een columnist meent wat hij schrijft, of te onderkennen dat hij weleens krasse uitspraken doet omdat dit toevallig leuk uitkomt, voor het verhaal.
RSS feeds
Gerbie op 18 november 2010 @ 22:32:25
Leuke boeken om terug te lezen, ik heb er zelf ook al meerdere gelezen. Zoek er nog wel eens naar op boekenmarkten of via Marktplaats. Moet er nog wel een aantal…