CaMu 1997 ~ Remco Campert & Jan Mulder

Misschien is het heel simpel, en moet ik deze bundels gewoon kopen als investering voor later. Zoals wijn. Zodat ze op dronk kunnen komen. Want, opnieuw moet ik vaststellen een bundel met oude Volkskrant-columns veel leuker te vinden dan éen die net verschenen is en over het afgelopen jaar gaat.

Al mag ik ook niet uitsluiten dat de sleet er bij Remco Campert en Jan Mulder inmiddels een beetje op zit na tien jaar, om de dag een stukje breien.

Deze oude columns lijken speelser; er gebeurt meer in.

En mee speelt ook dat 1997 in sommige opzichten al verre geschiedenis lijkt, wat die op de actualiteit geschreven columns ineens een andere lading geeft. Zo heeft Jan Mulder het nog over zaktelefoons, en is het opmerkelijk dat bij de Elfstedentocht in januari dat jaar de helft van de schaatsers zo’n zaktelefoon meeneemt.

Al zijn de batterijen daarvan snel leeg, vanwege de koude.

Verder… Van Mierlo is nog actief politicus. Evenals Enneüs Heerma. En ene mevrouw Sipkes die veelvuldig terugkomt maar van wie de naam mij helemaal niets zegt. Ik schat haar in als mutsig Groen-linksig.

En Remco Campert wordt onverwacht fel als hem een probleem echt ter harte gaat.

‘Uitgeproduceerde asielzoekers.’ Zo worden mensen genoemd in de bloedeloze taal die gebruikelijk is sinds een bende van omhooggevallen nog nooit aan de buitenlucht blootgestelde kantoorpikken, en -kutten in Nederland de dienst uitmaakt.
Als je er iets van zegt lopen ze paars aan.

Vervelend aan oude bundels als deze is wel dat de datum van publicatie niet bij de afzonderlijke columns staat.