Brieven aan Ludo P. ~ Gerard Reve

Ludo Pieters is onlangs overleden. Daarom ook kwam dit boek weer publiek in de aandacht, met de brieven die Gerard Reve schreef aan deze vriend, en mecenas. Waardoor ik dacht misschien iets gemist te hebben.

Pieters was een Rotterdamse havenbaron, met een brede culturele belangstelling. Daarbij was hij een vrij rode havenbaron, wat Reve nog weleens tot stekeligheden verleidde. Omdat alleen de brieven van de Reve zijn afgedrukt, ontbreekt Pieters’ kant van het verhaal. En zoals meestal is dat jammer.

Van al Reve’s brievenbundels die er verschenen zijn, kan ik er maar twee echt waarderen. Dat is die waarin hij met Simon Carmiggelt correspondeerde, omdat elders ook de andere helft van de briefwisseling gelezen kan worden. En verder heb ik een zwak voor de bundel Brieven van een aardappeleter, omdat daar vrijwel geen enkele brief in staat die een antwoord verlangt. Bovendien schreef ik ooit mijn allereerste recensie over juist dat boek van Reve.

Brieven aan Ludo P. geloof ik best eerder gelezen te hebben, maar heeft toen geen enkele herinnering achtergelaten. Ook ditmaal zal me evenmin iets bijblijven van dit boek. Een mens kan soms gewoon al te veel weten over een auteur, waardoor het moeilijk is nog eens verrast te worden. Mij zijn vele biografische details over Reve al bekend. Ik weet waar hij wanneer woonde, en waarom. Wie er tot zijn entourage hoorden, en op welk moment die opgevolgd werden door anderen. Wat zijn kwalen waren. Wat zijn problemen.

Zo’n bundel als deze biedt dan alleen bevestiging van wat bekend was. Dus wordt het hopen op een stilistische flonkering hier, of een opvallende uitspraak daar. En dan zijn eigenlijk alleen de gedichten aardig die Reve meestuurde in zijn brieven.