Culture of Complaint ~ Robert Hughes
Ik lees momenteel de verzamelde kunstkritieken van Robert Hughes. Of eigenlijk is dat al weken zo. Want het zijn er veel, en ze bieden het meest als er niet te veel ineens genoten worden. Wilde ik daarom toch even wat meer Hughes proeven, dus las ik dit boek tussendoor.
Dat was misschien een vergissing.
Culture of Complaint bevat de latere bewerking van een aantal lezingen die Hughes gaf in de New York Public Library. Die openbare lessen gingen over politieke correctheid, multiculturalisme, de holle leegheid van academische discussies, en de politisering van kunst.
Ik had goede herinneringen aan dit boek, of althans de Nederlandse vertaling ervan. Want, zoals een korte recensie op de achterflap luidde:
“Hij is kwaad op iedereen.”
Maar het punt is dat Hughes’ boosheid, of zijn zo Australische hekel aan valse pretenties, en zijn vermogen een fraaie zin te schrijven, hem ditmaal niet redden.
De tijd is weinig genadig geweest voor dit boek. Veel van Hughes’ argumenten zijn de afgelopen jaren bijvoorbeeld door anderen gebruikt in politieke campagnes. Zij het dan aanmerkelijk scheller en ongenuanceerder; zo niet alleen met de bedoeling om anderen compleet zwart te maken.
Dus zei Hughes’ betoog me weinig, omdat alles als bekend was.
En daarom waren het de zinnetjes die hem redden moesten.
Maar in die kunstrecensies staan er betere. Nu goed. Dat hij zich door het strikte verbod van zijn katholieke kostschool op masturbatie ging afvragen of een God die zich zo druk maakte over Robert Hughes’ zaadjes wel de moeite van het aanbidden waard was — gezien alle ellende verderop in de wereld — blijft een klassiek en hilarisch verhaal.
RSS feeds