Volkskrant, zaterdag 17 april 2010
Zes jaar geleden zegde ik mijn abonnement op De Volkskrant op, na dit dagblad zeker vijftien jaar lang te hebben gelezen. En de hernieuwde kennismaking vandaag riep geen enkele spijt op over dat bedankje indertijd. Sterker nog, het lezen van deze krant was als het bezoek aan een woonwijk waar ik al lang geleden uit vertrok.
Wat was alles er klein geworden. Was alles soms vroeger ook al zo bekrompen geweest?
Ik doel daarmee niet eens op het uiterlijk dat De Volkskrant tegenwoordig heeft. Terwijl de hoofdredactie vijf jaar lang het A3-formaat van de concurrentie verketterd heeft — ‘tabloid’ blijft nu eenmaal een scheldwoord — is ook deze krant sinds een paar weken half zo groot als voorheen.
Daarmee zijn de meeste weekendbijlagen tegenwoordig groter van formaat dan de hoofdkrant; wat er merkwaardig uitziet.
Nee, de kleinheid trof me vooral in de inhoud.
De krant van vandaag was gelukkig nog redelijk vrij van alle politieke prietpraat die de komende tijd het nieuws zal beheersen, tot de verkiezingen op 9 juni. Zelfs al werden er twee lijsttrekkers geïnterviewd. Emile Roemer van de SP kon zich aan de Volkskrant-lezers voorstellen — maar dit gesprek had op elk ander moment kunnen plaatsvinden. En de krant bracht ook een interview met de minister-president. Jan Peter Balkenende mocht als laatste in een lange reeks iets zeggen over de stand van het land, in dit economische tijdsgewricht.
En het was alsof ik een kleuter werd die een toespraakje kreeg van iemand die onhandig voor juf speelde:
Maar we moeten wel knokken hoor.
Enfin, dat Balkenende een nare glibber is, en een politieke partij leidt die slechts bestaat om het belang van de partijleiding te dienen, hoort geen nieuws te zijn. Daarom mag geen journalist zo’n man de mogelijkheid bieden om enkel banaliteiten te gaan spuien.
Tenzij zo’n journalist weet dat het loont om vriendjes te blijven met de autoriteiten; zodat het contact goed blijft.
Zaterdagkranten zijn doorgaans niet op hun actualiteit te beoordelen. Het krantgedeelte wordt op vrijdag gemaakt, de bijlagen zijn eerder in de week al gedrukt. En toch miste ik bij een paar onderwerpen diepte, waar een beetje krant of tijdschrift die wel had horen te brengen.
Over die vulkaanactiviteit in IJsland, en de gevolgen daarvan voor de luchtvaart, waren interessanter opmerkingen te maken geweest als in deze krant gebeurde.
En zo’n SER-rapport, waarin de afschaffing van de hypotheekrente-aftrek wordt aanbevolen, zat er al tijden aan te komen. Dan volstaat het dus niet er enkel melding van te maken dat het er is, en de inhoud zo’n beetje samen te vatten. Juist omdat afschaffing tot 15 miljard aan bezuinigingen mogelijk maakt, zal dat onderwerp een rol spelen bij de verkiezingscampagnes, en de daarop volgende onderhandelingen voor een nieuw kabinet.
Een beter moment om zo’n onderwerp eens fundamenteel toe te lichten, en dit de basis van een mooi dossier te laten zijn, is er dus niet. Al spreekt uit deze waarneming van mij wel het naïeve idee dat kranten het publiek horen te informeren over alles waarover de autoriteiten liever niet praten.
Enfin. De Volkskrant op zaterdag brengt tegenwoordig éen katern met nieuws, en nog een katern met economie en sport op hetzelfde formaat.
De reeks bijlagen begint met het opiniekatern ‘Het vervolg’, waarin de krant vandaag ineens ontdekt dat er zoiets bestaat als een bio-industrie, met snelgroeiende kippen daarin.
Het katern ‘Reizen’ heb ik naar mijn beste weten nooit gelezen. Ditmaal viel me ineens een disclaimer op. De Volkskrant laat de reizen waarover geschreven wordt soms door reisbureau betalen. Maar, zo staat er dan geruststellen, garanties over de inhoud van de stukken krijgt zo’n sponsor daarbij nooit.
Alleen zo’n duidelijke ontkenning maakt al verdacht.
‘Wetenschap’ vond ik behoorlijk oppervlakkig geworden, in de onderwerpkeuze, en de behandeling daarvan. Eén van de weinige redenen waarom ik spijt had de krant te hebben opgezegd, bestaat hiermee niet meer.
In de nieuwe boekenbijlage zette alleen een recensie door Hans Achterhuis mij tot lezen aan. De vele artikelen over Amsterdam-gerelateerde boeken die verder werden opgenomen, zijn voor een publiek waartoe ik niet hoor.
‘VKBanen’ bracht een special over ‘werken in het onderwijs’, en stond zo berstensvol met ongeloofwaardige propaganda dat ik dacht een advertorial te lezen van het Ministerie van OC & W. Een disclaimer ontbrak evenwel.
Bleef over het ‘Volkskrant magazine’ — de wekelijkse kleurenbijlage, die nog altijd leest als de halfslachtige poging van een nieuwsorgaan om tussendoor ook nog een damesblad uit te geven. En zulks heeft al helemaal niets meer met krant te maken.
Hoeveel jaar kan dit medium zo nog bestaan? Tien, op zijn hoogst? Vijf? Nu ja, zo’n krant is voor mij al zo lang in de eerste plaats dood hout.
Het menu om van alles iets en van niets wat bijzonders te leveren, werkt alleen als de koks te vertrouwen zijn — en dat doe ik niet meer.
De Volkskrant, zaterdag 17 april 2010
Jaargang 88 Nummer 26121
156 pagina’s
De Persgroep, 2010
Prijs: € 2,70
[x]opgenomen in het dossier: krantentitels, periodieken
© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden
2 commentaren
Better than yesterday op 18 april 2010 @ 09:38:45
Voor als u het ook wilt proberen: http://www.site-id.nl/servlet/_rp?cid=8117&size=1&sid=478&pos=51&sid_session=MM%3A2453735%3A%3A
RSS feeds
Better than yesterday op 18 april 2010 @ 09:34:43
‘Het katern ‘Reizen’ heb ik naar mijn beste weten nooit gelezen.’
Grappig, dat is het katern dat ik er meteen uitpik en ongelezen in de krantenbak (nou ja, krantentas) gooi.
Onlangs kreeg ik het aanbod van NRC om vier weken gratis gebruik te maken van hun online editie ter proef. Een verademing en ook een stuk goedkoper. Je blijft bladeren, maar het overzicht van wat mij eventueel interesseert is er direct en wat ook handig is als blogger is dat je bepaalde passages direct kunt kopieren of als het artikel je zint van A – Z.