Parool, zaterdag 4 maart 2006

► door: A.IJ. van den Berg

Nooit ben ik me bewuster dat een krantenabonnement een relatie is, als ik weer eens een krant lees die al een tijd niet meer wordt thuisbezorgd. Jarenlang werd Het Parool me iedere dag thuisgebracht, en toen was ik er ineens op uitgekeken. Heel merkwaardig.

Toegegeven, de krant trok zich steeds verder terug in de stad Amsterdam, en de interessantste redacteurs en columnisten verdwenen. Maar er werden grote veranderingen aangekondigd. Het Parool was nog niet over op A3-formaat, maar dat zou niet lang meer duren. Net als dat de krant zelfstandig zou worden, door uit het PCM-concern te stappen. Spannende ontwikkelingen.

En toch kon me dat niets meer schelen.

Misschien dat ik nu beter de onrust kan formuleren dan toen. Het Parool is een leuke krant, maar dat leuk en dat krant is mij niet meer genoeg. Er staat niet genoeg in dat me interesseert. Er staat vrijwel niets in dat me verrast. Inmiddels lukt het me vrijwel dagelijks een vijf sterrenmenu bij elkaar te lezen via internet. Daar kan zo’n krant, die zich op een veel algemener publiek richt dan ik wens te zijn, nooit tegenop.

In Het Parool van zaterdag was er veel aandacht voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Dat spreekt. Mij vermocht dat niet te boeien, arrogante lezer die ik er ben.

Ik las eens een halve column hier, een interviewtje daar, en had deze dikke zaterdagkrant binnen een kwartier uit.

Jammer. Heb ik niet eens een oordeel over de poging van Het Parool om het krantenlezen anders te maken, en lange artikelen zo te splitsen dat een lezer er op vier vijf manieren aan beginnen kan. Mij viel namelijk niet op of de redactie die aanpak nog hanteert.