AD, van zaterdag 3 september 2005

► door: A.IJ. van den Berg

Als ik de Nederlandse dagbladen vergelijk met eetgelegenheden dan zijn er geen Michelin-sterren uit te delen. NRC Handelsblad biedt nog de keuken met meeste pretenties, maar de smaken zijn er niet in balans, het menu te voorspelbaar, en de rekening te hoog. De Volkskrant is een muf vegetarisch restaurant dat al tijden tevergeefs zijn best doet nieuwe clièntèle te lokken met een frisgeschilderde taartjessalon. En het Algemeen Dagblad was altijd als eten bij Van der Valk. De bezoeker krijgt vooral veel, maar niets dat spannend of opvallend kruidig gekookt is. Al levert het menu daar soms ook weer een meevaller op, zoals de pitloze kers op de appelmoes.

Dus zette ik zelden een bek op het AD.

Maar, sinds deze week is de krant helemaal vernieuwd. Uitgeverij Wegener hief wat regionale titels op. Die gingen samen met een landelijk dagblad van een concurrerende uitgever. En het resultaat is een krant op gehalveerd formaat waarvan zelfs de makers denken dat die de komende jaren tienduizenden abonnees zal verliezen.

Dat moest ik daarom eens bekijken. En het viel inderdaad niet mee. Zelfs niet met al de extra bijlagen die bij een weekendkrant horen. Deze krant bood een nieuwsgedeelte van 48 pagina’s, een sportkrant van 24, de vier extra katernen weekendfocus, reizen & auto, wonen, en diagnose van 16 pagina’s elk, en het AD Magazine van ook weer 48 pagina’s.

Het enige onderdeel van het oude Algemeen Dagblad dat ik altijd opvallend goed vond waren de pagina’s met nieuws voor consumenten, als uw recht, of de medische informatie. Dat is zo gebleven. Maar dat soort service-informatie is weer niet uniek voor een krant.

Deze editie van het AD leverde mij wel de wetenschap op dat het plaatselijke ziekenhuis hier met een vierde plaats hoog scoort in een landelijk vergelijkend onderzoek. Toch vind ik dat nog geen reden om nu maar allerlei kwaaltjes te ontwikkelen.

En tuurlijk, er waren ook wel andere kersjes op de appelmoes. Zo leerde ik uit deze krant dat er een wasmachine op de markt komt die spreekt met de stem van André van Duin. Zal je vast heel blij mee zijn als die de vloer onder water zet.

Ook opvallend was de boekenbijlage, bestaande uit twee paginaatjes in het weekendmagazine. Amper zes titels werden er besproken, waaronder een kinderboek en een thriller. Maar onder de literaire werken waren dan wel weer de laatste van John Coetzee en Ian McEwan, en de vertaling van Canetti’s Party im Blitz. Niet dat ik er verrast van opkeek dat die boeken verschenen zijn, wel dat ze hier onderwerp van een bespreking waren.

Voor de rest bood de krant mij gewoon te weinig. De nieuwsberichtjes zijn wel erg kort. Er staat nauwelijks buitenland in die krant. En zijn er columns genoeg, worden die allemaal gevuld met dat makkelijke gebabbel in plaats van een beetje op feiten gebaseerde opinie.

Goed, ook de belangrijkste concurrent van het AD zal mijn favoriete krant niet worden, maar aan De Telegraaf daar kan ik me tenminste nog weleens heerlijk ergeren. Zelfs dat genoegen was er nu niet.