Volkskrant, weekend 26 en 27 februari 2005

► door: A.IJ. van den Berg

Vijftien jaar heb ik gezelschap van deze krant gehad bij het ontbijt. Maar dat was op het laatst meer uit gewoonte dan iets anders. Ik zegde op toen Maarten van Rossem plots als columnist werd afgedankt, heb daar geen moment spijt van gehad, en vraag me vandaag bij het weerzien zelfs af wat ik ooit in dit dagblad gezien heb.

De Volkskrant had zich op éen januari vernieuwd, volgens de advertentiecampagne. En dat moest ik dan toch maar eens zien. Die vernieuwing lijkt vooral in te houden dat het krankzinnige aantal katernen van de weekendkrant is teruggesnoeid. Maar ook dat er nog meer ruimte kwam voor het getrut dat vroeger zo prettig in de Libelle of Margriet was weggestopt, en er een nieuw katern verschijnt met de naam ‘het Betoog’. Belangrijkste thema in deze discussiebijlage ditmaal: ‘Emancipatie is nog lang niet af’.

Waar is de tijd gebleven dat een krant nog weleens nieuws bracht? Iets waar een mens even van opkeek. Dat is toch niet zo’n hoge eis?

Natuurlijk toont De Volkskrant zich ook al zo’n onverklaarbaar krimpende krant. Waar voorheen alleen de bijlage over de zorg als grijze A3-krant werd afgedrukt, worden thans meer onderwerpen in kleur op halfformaat behandeld. De voorpagina geeft een heel rijtje aan: wonen, reizen, geld, gezondheid, mode, marketing, eten & drinken.

Ik heb het niet allemaal gecontroleerd. Als op zo’n katern het onderwerp kinderfeestjes wordt aangekondigd, heb ik allang de illusie niet meer een daarover een doorwrochte reportage aan te treffen. Maar getut dat het duur is om de kinders ter viering van een verjaardag naar een pretpark te brengen, is wel weer het andere uiterste.

Evenmin waagde ik me aan het veelkleurige Volkskrant magazine, daar dit deze week geheel aan mode was gewijd. Ik doe niet aan mode, en heb niet het idee daar veel aan te missen.

Dus blijft er uiteindelijk weinig meer dan het katern wetenschap over, dat tegenwoordig ‘kennis’ heet. Daarin gelukkig weer een aangenaam relativerende column van Hans van Maanen.

En op de Media-pagina’s stond een lang stuk waarin de nieuwsmonitor van het Persinstituut geïntroduceerd werd. De krant is een kwajongen. Dat artikel heb ik beroepshalve gelezen. Er stond geen nieuws in voor mij, waarschijnlijk daarom.