Dagblad De Pers van dinsdag 23 januari 2007

Hoeveel tijd kost het om aan een krant te wennen? Een halfjaar dagelijks lezen, zodat een beetje voorspelbaar wordt wanneer wat komt? Voor de toon en cultuur van het blad bekend zijn?

Het nadeel van elke krant, is dat er altijd meer in staat dan ik wel weten wil, en dat het zoeken blijft naar wat me boeit. In die zin is het een gebrekkig oud medium, dat zich richt op een gemiddelde waartoe ik niet behoor.

En op het moment dat een onderwerp me echt pakt, biedt geen enkel dagblad ooit genoeg. Dit is inmiddels ook een zwaarwegend bezwaar tegen het nieuwsblad, met zijn overvolle pagina’s en de moeizaam lezende kolommen.

Nu is er tegenwoordig internet, waarop ik mijn eigen nieuws van de dag bij elkaar lees. Door RSS-feeds en een paar portaalpagina’s blijf ik beter op de hoogte dan andere mensen voor mij kunnen doen. Ik ben mijn eigen hoofdredacteur geworden, maar ook de enige abonnee op mijn selectie van wat speelt.

Het allereerste nummer van Dagblad De Pers las ik ook online. De gratis verspreiding van het papieren exemplaar is vanochtend voorzichtig in de Randstad begonnen, en daar woon ik niet.

En jammer was meteen al dat online ook aan de dwingende vormgeving van dat papieren ding werd vastgehouden. Bovendien werkt de interface met flash, een techniek die ik eerder alleen zo gebruikt zag worden voor reclamefolders. Door deze technische keuze laden de krantenpagina’s nogal langzaam in, en kost het me zeker éen handeling te veel om een tekst zo groot in beeld te krijgen dat die leesbaar wordt. Ik moet eerst vergroten, en dan het leeskader naar de gewenste plek schuiven. Gewoon op een artikel clicken om het vergroot te krijgen, is veel prettiger.

Verder viel me niet zo veel bijzonders op, behalve dat de TV-gids beschrijft wat er gisteren op televisie was. Handig is dat om bij de koffieautomaat bij te praten over gisteravond, me dunkt.

Wat concurrerende kranten hadden paginagrote advertenties ingekocht. Maar dat zal niet zo blijven.

De columns van Wiegel en Maarten van Rossem waren wel aan de erg korte kant. Dat kan nooit veel diepgang opleveren.

En verder, ach verder rook het wel naar krant. Naar een redelijk actuele middelmatige Nederlandse krant, zonder al te veel nieuws dat me elders niet al was opgevallen. Dus niet zo vreselijk boeiend meer, voor mij. Weinig kans dat deze eerste proeve me tot regelmatig lezen verleiden kan; dat ik aan de gebreken van dit ding wennen wil.