NRC Handelsblad, 11 december & 12 december 2010
Mijn abonnement op de krant NRC Handelsblad begon toen ik nog studeerde. Er komt binnenkort een acceptgiro om nog weer voor het komende kwartaal te betalen, en dat moest maar niet meer.
De krant is veranderd in de afgelopen zestien, zeventien jaar. Tegenwoordig wordt het zo burgerlijk bedaagde en typisch Nederlandse NRC Handelsblad zelfs uitgegeven door een Belgisch bedrijf, en heeft het ineens een Vlaamse hoofdredacteur.1
Maar deze lezer is in dezelfde tijd nog meer veranderd. Ooit las ik kranten om het nieuws, en de inzichten over het nieuws. Kranten lezen was zelfs jarenlang een verslaving.
Alleen werd ik vervolgens zelf journalist, om daarbij mijn eigen ideeën over nieuws te vormen.
En daarna was er internet, waardoor ik plots vierentwintig uur per dag kennis nemen kon van actuele ontwikkelingen, in plaats van éen maal per dag een hele lading nieuws ineens te krijgen. Bovendien kon ik online zien wat alle grote kranten en nieuwsorganisaties ter wereld brachten. Net als dat nogal wat interessante wetenschappers, denkers, en willekeurige anderen heel boeiende weblogs online zetten.
Daardoor kreeg de krant verschillende nadelen. Er is geen dagblad dat alle goede schrijvers in de wereld aan zich binden kan. Bovendien blijft de ruimte in een papieren uitgave beperkt. Mij ging steeds meer storen dat een redactie wel even voor mij kiezen zou wat belangrijk was in het nieuws. Waarom toch blijven deze mensen erop staan dat Haags gekeutel alle ruimte krijgen moet, en waarom schrijven ze te zelden iets verhelderends over de EU? Wat heb ik er als lezer mee nodig dat journalisten ergens machtsspelletjes spelen, om zich belangrijk te kunnen voelen, als ze hun handwerk niet goed doen?
Kwam daar nog bij, zoals vaker opgemerkt, dat ik de opmaak van kranten steeds lelijker begon te vinden; zo niet onleesbaar, met al die kolommen op de pagina.
Maar een dagblad is ook een huisvriend die elke dag even buurten komt. En kranten lezen zal ik op zich niet gauw een vervelende handeling vinden. Kopje koffie erbij. De lappen papier uitgespreid op de tafel.
Rituelen zijn alleen leeg, op zich. En het lezen van de krant is inmiddels al even zo’n lege rituele handeling.
Neem nu de krant van dit weekend, NRC Handelsblad van 11 december en 12 december 2010. Wat stond daar in waarvan ik blij was het onder ogen te hebben gekregen? Wat bood het blad dat me interesseerde, en ik niet al beter elders had gezien?
Deze krant was uit binnen het kwartier. Ondanks de wetenschapsbijlage, die toch altijd goed is voor een paar minuten extra aandacht. Ondanks het aparte katern ‘Opinie en debat’, waar soms wel degelijk een interessante beschouwing te vinden is. Nu ging het belangrijkste verhaal over WikiLeaks, om de Amerikaanse diplomatenbrieven; maar daar had ik al zo veel betere stukken over gelezen; en zelfs mijn eigen gedachten over geformuleerd.
De Economie-bijlage had een stuk over benzineprijzen dat aantoonbaar niet klopte; geschreven nochtans door Piet Depuydt, die secretaris is van vereniging van onderzoeksjournalisten. De man baseerde zijn verhaal op emoties, en niet op kale feiten. En ik lees de krant daar niet om.
Al geef ik toe dat ik in de kleurenbijlage wel nieuwsgierig was naar het verhaal over regisseur Antoinette Beumer. Die brak beide armen en haar kaak tijdens een filmopname, en ging toch al snel weer door met het werk.
Enfin. Ooit had ik verschillende krantenabonnementen tegelijk, omdat me duidelijk was dat éen krant nooit alles kon brengen. Bedanken, en ook dit abonnement beëindigen, betekent toch iets als de afronding van een belangrijke periode in mijn leven.
Zo kranten nog iets voorstellen op dit moment in de tijd, dan zijn het nog het meest afgesloten clubs, bedoeld voor mensen die eerder menen een lidmaatschap te hebben dan een abonnement.
En dat zijn de clubs niet meer waar ik bij wil horen.
NRC Handelsblad,
zaterdag 11 december & zondag 12 december 2010
106 pagina’s
Jaargang 41 no. 36
NRC Handelsblad BV
- Update: dat Belgische bedrijf, De Persgroep, moest NRC-Handelsblad verkopen van de mededingingsautoriteit, waarop de Nederlandse investeerder Egeria de koper werd. [↩]
[x]opgenomen in het dossier: krantentitels, periodieken
© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden
3 commentaren
benb op 12 december 2010 @ 16:20:15
Klopt allemaal, maar die ‘club’ kan ook je huisgenoten omvatten en dan is de krant een onderling referentiepunt, terwijl internet ieders ‘ad random’ is.
Overigens alvast weer een goeie vakantie en dank voor je blogs van dit jaar. Er zat weer veel lezenswaardigs bij!
joop op 11 februari 2011 @ 13:04:39
algemeen dagblad random?
RSS feeds
Ward Wijndelts op 12 december 2010 @ 14:42:46
We winnen je wel weer terug, wacht maar!