Into the Great Wide Open ~ Kevin Canty
Mijn herinnering klopte. Ik wist dat dit een heel goede roman was, die op het eind ineens een rare twist had, waardoor de waarde uiteindelijk nog een eind kelderde.
Kevin Canty lukt in Into the Great Wide Open, zeker in de eerste tweehonderd pagina’s, te doen wat z’n korte verhalen ook zo goed maakt. Er is sfeer, en die komt tegelijk met benauwdheid, waardoor er niets belangrijker bestaat dan om door te lezen hoe het met de hoofdpersonen verder gaat. Al was het maar om te zien of ze vrij worden van alle beklemming.
Maar dan is het ineens op. Dan springt de schrijver zo maar naar tien jaar verder, als de nogal verwurgende relatie tussen de zeventienjarige hoofdpersoon Kenny Kolodny en zijn Junie allang geschiedenis is geworden. Volgt daarop in het boek nog een flashback naar waarschijnlijk de laatste keer dat ze elkaar zagen; als die twee al heel wat meer herinneringen delen dan passie.
Nee, die eerste tweehonderd pagina’s leenden zich moeiteloos om nog eens herlezen te worden, en over tien, twaalf jaar weer een keer.
Kenny en Junie zijn een vreselijk somber stel, zeker samen; waardoor er vanaf het begin een doem op hun verliefdheid rust. En toch is het roerend om mee te maken hoe die ene jongen wat krijgt met dat ene meisje.
En goed, dan zijn er ook nog de omstandigheden om hen heen. De school die beide nog volgen. De toekomst die hen wordt toegedacht. Het trieste lot van Kenny’s vader, die zichzelf een beroerte drinkt.
Maar dan nog blijft het slot van dit boek, in die laatste veertig pagina’s, niet deugen. Al zou ik zo ook geen beter kunnen verzinnen.
RSS feeds