Winslow in Love ~ Kevin Canty
Soms brengt een roman weinig meer dan een kort verhaal dat tot een homeopathische concentratie is aangelengd. Winslow in Love bleek bovendien een roman te zijn die ik vele malen eerder had gelezen, bij anderen. De personages waren me bekend alsof het oude vrienden waren. Hun verwikkelingen bleken daarmee zeldzaam voorspelbaar.
De enige reden die ik kan verzinnen waarom Kevin Canty toch 254 pagina’s aan zijn hoofdpersoon wijdde, was omdat het einde van het boek dan als een echte schok zou komen. Had de lezer zo veel tijd en sympathie in die man geïnvesteerd, gebeurde er zoiets!
Winslow uit de boektitel is Richard Winslow. Dat is een dik geworden man van onbestemde leeftijd, die ooit een onverwacht succes oogstte als dichter, maar wie het schrijven al jaren niet meer lukt.
Net als hij voor de zoveelste keer helemaal dreigt vast te lopen in zijn leven, krijgt hij aanbieding les te gaan geven op een universiteit. Nadeel daarvan is dat dit instituut zich in éen van die noordelijke Amerikaanse prairiestaten bevindt, en hij daar een semester in de winter moet gaan werken. Maar, het geld vergoedt veel.
Vanzelfsprekend zijn de collega’s van de Engelse faculteit daar allemaal op eigen wijze ietwat teleurgesteld in waar het leven ze gebracht heeft.
Vanzelfsprekend zijn er studenten, en is éen daarvan zo intrigerend dat het tot een soort relatie tussen haar en de hoofdpersoon komt.
Wat zo’n boek dan nog redt van de totale banaliteit is de taal. Winslow geeft bijvoorbeeld heerlijk college, door telkens van zijn leerlingen te vragen wat zij willen dat hij hun leert.
Ook is Canty altijd goed in het creëren van sfeer.
En tegelijk verbaasde me nogal hoe weinig punch dit boek had. Helemaal vergeleken met sommige van zijn verhalen.
RSS feeds