Honeymoon ~ Kevin Canty

► door: A.IJ. van den Berg

Drie bundels met verhalen heeft Kevin Canty nu uitgebracht. Drie vrij dunne boeken, waarin de tekst dan ook nog groot staat afgedrukt. Dit lijkt weinig. En is tegelijk heel veel.

Hoewel ik zijn eerste bundel onlangs niet objectief kon beoordelen, omdat de inhoud me te bekend was, wreef Honeymoon in dat Canty soms heel erg goed kan schrijven.

Toegegeven, al zijn korte verhalen hebben de typische eigenschap van korte verhalen dat ze even compleet alle aandacht opeisen. Bovendien heeft geen ervan een duidelijk slot. Gaan ze doorgaans ook nog over mensen met problemen, voor wie er dus geen verlossing komt, door het ontbreken van dat eenduidige einde.

Maar ik ken geen intenser lezen dan waar sommige van Canty’s verhalen even toe opriepen. Vandaar dat ik weken heb gedaan over dit boek, met zijn elf verhalen, en zijn honderdzestig pagina’s.

Een roman van die omvang is in drie kwartier uit.

Moest ik favorieten aanwijzen in deze bundel, dan zijn dat het titelverhaal ‘Honeymoon’, en ‘Little Palaces’. En toevallig hebben die gemeen dat daarin een redelijk normale hoofdpersoon zich uitlevert aan gezelschap met een verleden, dat nu nog het gedrag kleurt, en tegelijkertijd onvoorspelbaar maakt.

Op zich is in die verhalen nauwelijks aan te wijzen waar de onderhuidse dreiging nu precies zit. Terwijl die wel aanwezig blijft. Dus krijgen de banaalste handelingen een spanning mee; nooit lijkt zeker of ze wel hun normale afloop krijgen.

Overigens zal er bij geen boekengenre dan het kortverhaal een groter verschil bestaan tussen hoe het boek is, en wat ik er op boeklog over schreef. Ter recensering éen of meerdere verhalen navertellen doet geen daarvan recht — daarvoor is het ongezegde in die teksten van een te groot belang. Tegelijk bevat ook de beste bundel altijd wel éen of twee verhalen die een facet van de auteur tonen dat me niet interesseert.

Dit boek had voor mij na het een-na-laatste verhaal mogen ophouden, omdat het laatste een paar te grove schokeffecten bevat.

Nu ja, waarschijnlijk houdt deze bundel al gauw in mijn herinnering bij dat een-na-laatste verhaal op.