Stranger in this World ~ Kevin Canty
Canty heeft enkele romans geschreven, maar nog geen daarvan pakte voor mij zo goed uit als diens verhalenbundels. Die acht ik namelijk hoog. Al zijn er in de VS zelfs nog net wat betere verhalenschrijvers.
Ik moet vaak aan twee andere auteurs denken bij het lezen van Canty’s verhalen. Twee grootmeesters. John Updike, en Raymond Carver namelijk. De laatste om de vergelijkbare personages, die vaak een leven leiden dat ze zo niet willen; zonder de kracht te bezitten daar iets aan te veranderen. En Updike’s invloed zie ik enigszins in Canty’s taal, en helemaal in het ritme van zijn verhalen — het tempo waarop hij van scène wisselt, bijvoorbeeld.
Eén eigenschap van de vroege verhalen uit A Stranger in this World is volledig Canty. Hij brengt weleens slapstick in. Dan laat hij heel onverwacht iets gebeuren, dat vaak ook grappig is. Alleen lach ik nooit, omdat zo’n moment voor mij telkens alleen de melancholie versterkt van de verhalen.
Kevin Canty wijkt ook van Carver en Updike af in de zin dat zijn verhalen heel goed door mij onthouden worden. De Nederlandse vertaling van de bundel, Een vreemde in deze wereld, is sinds 1996 in mijn bezit. Eén keer heb ik die in elk geval gelezen. Of het er nog een tweede keer van kwam, lijkt me sterk. Dat jaar, 1996, begon ik ook online boeken te kopen, om al snel te besluiten Engelstalige auteurs niet meer in vertaling te lezen.
Toch kende ik het plot nog, van een aantal verhalen. Over die jongen die stoned badmeester speelt, en bijna een kind laat verdrinken, bijvoorbeeld. Of over die jongen, en dat achterlijk meisje.
En bij de echt heel groten maakt het niet uit dat je het plot al kent, omdat hun taal nog zo veel aan het verhaal toevoegt. Canty haalt in deze vroege verhalen die standaard maar een enkele keer bij herlezing.
RSS feeds