Crossing Open Ground ~ Barry Lopez
Er is éen ding dat opvalt aan een boek met als dit reportages vol natuur. De woorden moeten wel heel krachtige effecten beschrijven, willen de opgeroepen beelden beklijven. En de bundel Crossing open ground staat vol met tekst die makkelijk wegwaait.
Het stuk dat ik me nu, een dag na het boek te hebben uitgelezen, het best herinner, gaat over een ramp. ‘A presentation of whales’ heet dat. En het beschrijft hoe op zekere dag in 1979 eenenveertig walvissen op een strand in Oregon aanspoelen. Om daar te sterven.
En dan nog waren de mensen in dit verhaal memorabeler dan de beesten. Er werd nogal gehannest om wat daar was gestrand. Bovendien moest die stinkende massa lijken bewaakt worden, omdat er mensen kwamen die met kettingzagen de kaken afzaagden. De walvissentanden zouden nogal wat waard zijn.
Van de overige dertien reportages roepen zelfs de titels al weinig herinneringen meer op, zo snel na lezen. En dat ligt het meest aan de manier waarop Barry Lopez schrijft. Hij gebruikt nogal eens heel veel woorden om iets neer te zetten, een sfeer te beschrijven, de lezer ontvankelijk te maken voor dat wat komen gaat. En ik ga daar juist sneller van lezen, in plaats van langzamer; op zoek naar iets feitelijks, omdat wat er wel staat me niet prikkelt.
Het is alsof de gekozen schrijftechniek onvoldoende past bij de geringe lengte die de stukken uiteindelijk kregen. Alsof Lopez alleen een manier van werken kent die alleen werkt in monografiën, of heel lange reportages.
RSS feeds