Groucho Letters ~ Groucho Marx
Sommige brieven, of telegramteksten, van Groucho Marx [1890 – 1977] zijn zo bekend, dat ze geen boek nodig hebben om doorverteld te worden.
Er is die sneer dat hij geen lid wil worden van een club die hem als lid zou accepteren.
Er is die anekdote dat hij de popgroep Queen aanraadde om na ‘A Night at the Opera’ hun volgende LP naar een andere film van hem te noemen. ‘The Greatest Hits of the Rolling Stones’.
Maar daarnaast schreef hij nog zoveel meer. En zulks is kan dan verzameld worden in een boek. Kaftje erom, en noem zo’n verzameling The Groucho Letters. Waarbij dan het meest positieve is wat ik kan schrijven dat in deze uitgave soms zowel de communicatie van de zender als de ontvanger wordt gegeven.
En, toegegeven. De beide kattebelletjes van Marx aan E.B. White, en de antwoorden daarop, had ik bijvoorbeeld niet graag willen missen. Zelfs al gingen ze over helemaal niets.
Maar er staan ook een groot tal puur zakelijk brieven in deze verzameling. Over programma’s die hij deed, op radio en televisie, en hoe het daar mee moest.
Nogal wat materiaal had een biografie, of zelfs een autobiografie, vast kunnen opfleuren. In dit boek stonden te veel brieven geheel op zichzelf, waarbij er soms nog waarde zit in een aardige grap, maar vaker nog zelfs die kwaliteit ontbreekt.
Bovendien dateren vrijwel alle brieven uit de jaren vijftig, terwijl de films waar de Marx Brothers nu nog om herinnerd worden uit de jaren dertig en daarvoor stammen. Dus ligt ook te veel al vast; Julius Henry Marx was al heel lang Groucho Marx, en hoefde dat alleen nog te bevestigen.
RSS feeds