Echte mannen willen niet naar Mars ~ Hans van Maanen
De inhoud van dit boek zou, iets handiger gerangschikt, verplichte tentamenstof moeten zijn op alle opleidingen journalistiek. Ook al beschrijft Van Maanen dan vooral hoe de wetenschapspagina’s van kranten vervuild worden met dubieus nieuws. Maar meer inzicht in statistiek bij de verslaggevers, of in hoe goed onderzoek opgezet wordt, zou al zo veel non-nieuws schelen. Of misschien zou dat ook eindelijk eens het besef doen postvatten dat mensen vaak belang hebben bij publiciteit; want al weliswaar zeggen veel journalisten dit wel te weten, dat benul tonen ze maar zelden in praktijk.
In Echte mannen willen niet naar Mars zijn merendeels krantenstukken gebundeld die Van Maanen schreef toen hij nog voor Het Parool werkte. Omdat ik die ook al in de krant las, is bundeling voor mij in zekere zin overbodig. Maar toch is het ook wel weer handig zijn kritische opmerkingen over de onzin die telkens weer het nieuws weet te halen nu ook in éen band bij elkaar te hebben.
Interessanter voor mij waren de wat langere artikelen die ingaan op een paar affaires in de Nederlandse wetenschapswereld. Daaronder die eeuwige zaak-Buck, over de man die het medicijn tegen Aids had gevonden. En ook waarom Buikhuisen niet gerehabiliteerd moet worden.
Verder kan Van Maanen’s artikel over het broeikaseffect waarschijnlijk nog dikwijls aangehaald worden. Het blijft merkwaardig dat de constatering dat het klimaat verandert altijd gepaard moet gaan van doemscenario’s en het zaaien van paniek, terwijl klimaatsverandering iets van alle tijden is.
RSS feeds