Als 2 + 2 = 5, dan 4 + 4 = 10 ~ Jaap van Heerden
Merkwaardig genoeg kan ik Van Heerden alleen aan het eind van de dag lezen. Als mijn ogen bijna van vermoeidheid dichtvallen, en het al inspanning kost om niet in slaap te vallen. Misschien omdat ik onder zulke omstandigheden pas tot lezen kom, en al het andere wat ik doe meer van het scannen op kernwoorden weg heeft.
Deze bundel essays viel me bij eerste lezing tegen, maar nu bij herlezing in een veel trager tempo juist enorm mee. Er staan heel zinnige beschouwingen in, over wat de academische vrijheid inhoudt, bijvoorbeeld. Over hoe de tekeningen in de Bommel-verhalen zich verhouden tot de tekst. Over wat mediasterren zijn, en over Freud’s omstreden erfenis.
Blijft een probleem dat er wel erg weinig letters op een bladzijde staan, en het daarom een nogal dun boekje is.
Maar goed, een essayist moet vooral niet vervelen, zo schreef Van Heerden ook in dit boek. En vervelen deed hij niet.
RSS feeds