Alle uitbarstingen ~ Geert van Istendael
België is een merkwaardig ver en vreemd land. Zelf bij de mensen van wie we de taal goed kunnen begrijpen, valt meestal alleen op wat er anders aan is. En bergen aan boeken en wouden vol bladen verschijnen er zonder dat daar ooit iets van doordringt, bij ons.
Dikwijls is dat zonde.
Neem nu het journalistieke werk van Geert van Istendael, zoals dat verzameld werd in deze bundel. Ik ben blij dat een aantal artikelen daarin niet alleen een tweede kans kregen, doordat ze al eens in boekvorm werden gevat. Nee, dit mag zelfs een derde kans heten, omdat in Alle uitbarstingen nog weer stukken uit drie boeken verzameld zijn.
Die waren me allemaal ook al ontgaan.
Maar gelukkig heb ik alsnog de gelegenheid gekregen een paar reportages te lezen die dat hoge ideaal bereiken: een documentaire op papier te zijn. Heel weinig schrijvers zijn in staat iets schijnbaar klein en actueels zo op te schrijven, dat er onnadrukkelijk conclusies in staan met een eeuwigheidswaarde.
Van Istendael kan dat, blijkt me nu. Geert Mak kon dat soms, toen hij zich nog beperkte tot waarnemen en nog niet de moraalridder was die zich met pamfletten moest wapenen. Verder ken ik nauwelijks levende schrijvers in het Nederlandse taalgebied met dit talent.
Neem nu zo’n kleinood als ‘De jacht op de theepot’, waarin Van Istendael reist naar het Britse Stoke-on-Trent. Als laatste redding. Want zijn o zo vertrouwde oude bruine theepot is stuk, en verkocht worden ze niet meer. Maar zelfs de fabrieken daar maken de potten niet langer, want die zijn allemaal over op makkelijker te verwerken witte klei.
Of toch niet?
RSS feeds