Alfabet van de globalisering ~ Geert van Istendael

‘Globalisering’ moet éen van de lelijkste woorden zijn die ik ken. Daarbij gaat me trouwens niet eens alleen om de inhoud, maar om de woordvorm. ‘Globaal’ betekent in het Nederlands ook iets anders.

Bij benadering, bijvoorbeeld. Ongeveer. Ruw geschat. We doen maar wat.

Nu hangt het er trouwens ook vanaf wie het woord benut, om te weten welke betekenis het heeft. Vooral onze politici gebruiken ‘globalisering’ vaak om te waarschuwen, en daarmee angst te zaaien. Alsof het nieuw is voor de open Nederlandse economie dat er een buitenland bestaat.

Geert van Istendael plaatst in dit boekje terecht vraagtekens bij het klakkeloos gebruik van ‘globalisering’ in interviews en krantenteksten. Daarvoor pakt hij steeds een trefwoord uit de politiek of economie, dat dan in een pagina of drie wordt toegelicht.

In toon en aanpak deed dit pamflet me nogal denken aan Eduardo Galeano’s boek Ondersteboven. Maar dat is aanmerkelijk rauwer, en bovendien geschreven door iemand van de arme zuidelijke helft van de aardbol.

Van Istendael zal armoede en ellende misschien zijn tegengekomen tijdens zijn werk, als journalist, maar heeft die nooit persoonlijk hoeven meemaken. Wel weet hij heel goed aan te geven waar de politiek in Nederland en België principieel tekortschiet.

Solidariteit en angst gaan niet goed samen. En voor zover er hier al naar buiten gekeken wordt, is die blik benepen.

Het blijft merkwaardig om een kabinet te horen pochen op zijn ontwikkelingshulp, terwijl diezelfde bewindslieden de landbouwsubsidies in stand houden waardoor Europese producten onder de prijs op de wereldmarkt worden gedumpt.